Δημιουργούμε ακόμη και "εξ αποστάσεως"

Παρότι η λειτουργία  του σχολείου έχει ανασταλεί, η εκπαιδευτική διαδικασία συνεχίζεται. Στο πλαίσιο της νέας για όλους μας εμπειρίας της εξολοκλήρου εξ αποστάσεως διδασκαλίας, σύγχρονης και ασύγχρονης, οι μαθητές του Α1 έστειλαν όμορφες δοκιμές δημιουργικής γραφής πάνω στη θεματική ενότητα Εικόνες της Ελλάδας στην Ποίηση.

Τα κείμενά τους μας γεμίζουν όμορφες εικόνες από αγαπημένες όψεις της χώρας μας, που τόσο μας λείπουν αυτόν τον καιρό.

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στην έκδοση

Ταξίδι φυγής. Γράμματα εφήβων από το χτες και το σήμερα

Δημιουργική γραφή με αφορμή τον Δίσκο της Φαιστού

Οι μαθητές του Α3, στο πλαίσιο του μαθήματος της Αρχαίας Ιστορίας και των Αρχαίων Ελληνικών μελέτησαν το θέμα της εξέλιξης της γραφής και παρακολούθησαν σε εκπαιδευτική επίσκεψη το πρόγραμμα της Ζωσιμαίας Βιβλιοθήκης "Από τις πινακίδες της Γραμμικής Γραφής στα tablets". Στη συνέχεια εμπνευσμένοι από το μυστήριο του Δίσκου της Φαιστού επιχείρησαν τη δική τους "δημιουργική" αποκρυπτογράφηση και μας παρουσιάζουν το αποτέλεσμα της δουλειάς τους.

Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΟΥ

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του έργου "Η κοκκινοσκουφίτσα στο δάσος των θαυμάτων " στο Καμπέρειο Θέατρο, την Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015, στο πλαίσιο της Συνάντησης Μαθητικών Θιάσων, που διοργάνωσε το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων

Το κείμενο του έργου ήταν καρπός της δημιουργικής εργασίας των μαθητών της Α΄ και της Β΄ τάξης που συμμετείχαν στον Εκπαιδευτικό Όμιλο κατά το σχολικό έτος 2014-15 υπό την καθοδήγηση της υπεύθυνης καθηγήτριας, Άννας Μπουκουβάλα.

Οι μαθητές, βιωματικά μέσα από τον αυτοσχεδιασμό και το θεατρικό παιγνίδι, διερεύνησαν τις μεθόδους  με τις οποίες θα μπορούσαν  να  διαγράψουν  έναν ρόλο, τον τρόπο με τον οποίο οι διαφορετικοί ρόλοι μπορούν τελικά να συνδυαστούν και να αλληλεπιδράσουν δημιουργώντας δράση και τελικά ό,τι συνέλαβαν  ως ιστορία δοκίμασαν να το μετατρέψουν σε λιτό και περιεκτικό θεατρικό λόγο.

Έμπνευση άντλησαν από τη ζωή τους, και πιο συγκεκριμένα από το επίκαιρο για εκείνους θέμα της εφηβείας, των προβλημάτων της και προβληματισμών τους πάνω σ” αυτό. Θεατρικό καμβά, από όπου ξεπήδησαν οι χαρακτήρες του έργου, αποτέλεσε το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας, με τους συμβολισμούς του, σε συνομιλία με το εξίσου γνωστό κι αγαπημένο έργο του Λ. Κάρολ, Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων.

Στην παράσταση συμμετείχαν οι μαθητές

Κοκκινοσκουφίτσα: Βασιλική Γιούνη
Μητέρα:Ελπίδα Κάλλου
Αλίκη: Φοίβη Καρατζόγλου
Λύκος: Έκτορας Καρατζόγλου
Γιαγιά: Μαρία - Ελένη Κρομμύδα
Γάτος: Κατερίνα Παγούνη
Κάμπια: Έλλη Παγούνη
Πινόκιο: Ελπίδα Κάλλου
Κούνελος:Κατερίνα Παγούνη
Τζάκ: Μαρία - Ελένη Κρομμύδα

Οδός Μπούκγουορμ

Δημιουργώντας ιστορίες με αφορμή τους πίνακες του El Greco

Το Project El Greco ολοκληρώθηκε με εργασίες δημιουργικής γραφής από τις ομάδες μαθητών του Α2, υπό την επίβλεψη της υπεύθυνης καθηγήτριας Άννας Μπουκουβάλα. Η φαντασία των παιδιών εκμεταλλεύτηκε με πρωτοτυπία το υλικό που προέκυψε από την μελέτη των έργων "Άποψη του Τολέδο εν καιρώ καταιγίδος" και "Η ταφή του κόμητος Όργκαρθ" και δημιούργησε ενδιαφέρουσες ιστορίες, γεμάτες μυστήριο και περιπέτεια ... και όχι μόνον.

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ
Α' ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΜΑΘΗΤΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

Το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών «Δημιουργική Γραφή» του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και οι ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ προκηρύσσουν τον Α΄ Διαγωνισμό Δημιουργικής Γραφής για μαθητές Δημοτικού, Γυμνασίου, Λυκείου.

Η πρόσκληση για τον Διαγωνισμό απευθύνεται:

Α. σε μαθητές που επιθυμούν να συμμετέχουν με ατομικό έργο

Β. σε τάξεις και ομάδες μαθητών (από Προγράμματα Καινοτόμων Δράσεων, Βιωματικές Δράσεις, Project, Λέσχες ανάγνωσης, ποικίλες δραστηριότητες) που συμμετέχουν με συλλογικό έργο.

Διάρκεια Διαγωνισμού

Ως ημερομηνία έναρξης του Διαγωνισμού ορίζεται η 1η Δεκεμβρίου 2014 και ως ημερομηνία λήξης η 15η Φεβρουαρίου 2014 (για όσους αποστείλουν μέσω ταχυδρομείου, λαμβάνεται ως αποδεικτικό στοιχείο η σφραγίδα του Ταχυδρομείου). Κάθε συμμετοχή που θα σταλεί εκτός των συγκεκριμένων χρονικών πλαισίων θα θεωρείται εκπρόθεσμη και δεν θα γίνεται αποδεκτή.

Θέμα του Διαγωνισμού

Το θέμα του διαγωνισμού αφορά τη διαφορετικότητα –φυλετική, θρησκευτική, εθνική, κοινωνική, πολιτική, ιδεολογική, γλωσσική και κάθε άλλη- όπως αυτή εκδηλώνεται και βιώνεται τόσο στο σχολικό όσο και στο κοινωνικό περιβάλλον, όχι μόνο ως προσωπικό συναίσθημα, αλλά και ως αποτυπωμένη συμπεριφορά.

Υποβολή των κειμένων

Α. Για την ατομική συμμετοχή

Οι υποψήφιοι μπορούν να συμμετέχουν με ένα μόνο ποίημα έκτασης μέχρι 200 λέξεις ή ένα μόνο διήγημα μέχρι 600 λέξεις, που να μην έχει δημοσιευθεί σε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή.

Β. Για την ομαδική συμμετοχή

Οι υποψήφιες ομάδες θα ασχοληθούν με το ίδιο θέμα (τη διαφορετικότητα) και θα μπορούν να συμμετέχουν με

- ένα κομικογράφημα (comic) έκτασης 6 σελίδων (που να περιέχει συνολικά από 6 έως 36 εικόνες) ή

- ένα βίντεο έως 5 λεπτών με διαλογικό κείμενο ή

- ένα ελληνόγλωσσο ή ξενόγλωσσο τραγούδι διάρκειας μέχρι 5 λεπτών (μουσική και στίχοι της μαθητικής ομάδας)

Οι υποψήφιες ομάδες μπορούν να διαγωνιστούν σε περισσότερες της μίας από τις παραπάνω κατηγορίες (μέγιστος αριθμός συμμετοχών: 3).

Θα κατατεθεί φάκελος με τα παραγόμενα και θα αξιολογηθούν συνολικά.

Η υποβολή των προτάσεων θα γίνεται είτε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου είτε μέσω ταχυδρομείου και πάντοτε σε ψηφιακή μορφή.

Επίσης, θα υποβάλλεται ξεχωριστό έγγραφο, το οποίο θα αναφέρει:

για την ατομική συμμετοχή τα στοιχεία: όνομα, επώνυμο, πατρώνυμο, διεύθυνση μόνιμης κατοικίας, τηλέφωνο επικοινωνίας, ηλεκτρονική διεύθυνση του υποψηφίου

για την ομαδική συμμετοχή τα στοιχεία: σχολική μονάδα, συνεργαζόμενοι εκπαιδευτικοί και μαθητές, τηλέφωνο επικοινωνίας, ηλεκτρονική διεύθυνση της σχολικής μονάδας

Η ταχυδρομική διεύθυνση αποστολής είναι η εξής:

(με την ένδειξη «Για τον Α’ Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Δημιουργικής Γραφής»):

Π.Μ.Σ. «Δημιουργική Γραφή»

Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας

3ο χλμ. Εθνικής Οδού Φλώρινας - Νίκης Τ.Θ. 21, 53100, Φλώρινα

Η ηλεκτρονική διεύθυνση αποστολής είναι η εξής:

mathites.dimgr@gmail.com

Υπεύθυνη επικοινωνίας: κ. Άννα Βακάλη

Τηλέφωνο : 6945965782

Ώρες Επικοινωνίας : 14:00 -15:00 (σε εργάσιμες μέρες)

Βραβεία Διαγωνισμού

Θα δοθούν βραβεία και έπαινοι στους νικητές και στα σχολεία, καθώς και βεβαιώσεις στις σχολικές μονάδες, στους υπεύθυνους εκπαιδευτικούς και στους μαθητές που λαμβάνουν μέρος.

Τα αποτελέσματα του Διαγωνισμού θα ανακοινωθούν στην ιστοσελίδα του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών «Δημιουργική Γραφή» του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στα τέλη Μαρτίου του 2015 (http://dim-grafi.uowm.gr)

H τελετή απονομής των βραβείων και των επαίνων θα πραγματοποιηθεί σε ειδική εκδήλωση ανοιχτή στον κοινό στον χώρο των Εκδόσεων Γαβριηλίδης, Αγίας Ειρήνης 17, Μοναστηράκι, Αθήνα. Η ημερομηνία της τελετής θα ανακοινωθεί τον Μάιο του 2015.

Οι ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ θα εκδώσουν τα έργα που διακρίθηκαν στην κατηγορία ποιήματος και διηγήματος σε συλλογικό τόμο, 2 αντίτυπα του οποίου θα δοθούν δωρεάν σε καθέναν από τους συμμετέχοντες στον τόμο. Τα έσοδα από τις πωλήσεις των βιβλίων θα διατεθούν στο ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.

Το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών «Δημιουργική Γραφή» του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας θα αναρτήσει στην ιστοσελίδα του

(http://dim-grafi.uowm.gr) όλα τα έργα που διακρίθηκαν στις κατηγορίες του κομικογραφήματος (comic), του βίντεο και του τραγουδιού.

Όροι του Διαγωνισμού

i. Θα διακριθούν από τις ατομικές συμμετοχές πενήντα (50) ποιήματα και τριάντα (30) διηγήματα και από τις ομαδικές συμμετοχές πέντε (5) έργα από κάθε κατηγορία.

ii. Η τελική απόφαση της Κριτικής Επιτροπής δεν επιδέχεται αμφισβήτηση και είναι οριστική. Σε όλους τους συμμετέχοντες θα απονεμηθεί αναμνηστικό δίπλωμα.

iii. Οι διοργανωτές διατηρούν το δικαίωμα να μεταβάλουν τις ημερομηνίες του Διαγωνισμού.

iv. Η συμμετοχή στο Διαγωνισμό προϋποθέτει και συνεπάγεται την πλήρη και ανεπιφύλακτη αποδοχή του συνόλου των παραπάνω όρων.

Η Κριτική Επιτροπή

Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής: Κωτόπουλος Η. Τριαντάφυλλος, ποιητής, Επιστημονικά Υπεύθυνος του Π.Μ.Σ. «Δημιουργική Γραφή» του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.

Την κριτική επιτροπή αποτελούν οι:

• Αναστασοπούλου Ελένη, Σχολική Σύμβουλος Π.Ε.

• Βακάλη Π. Άννα, Εκπαιδευτικός – Διδάκτορας Γλώσσας και Δημιουργικής Γραφής

• Γκρέκου Γλυκερία, Συγγραφέας – Εκπαιδευτικός

• Θηβαίος Χρήστος, Συνθέτης – Στιχουργός – Τραγουδιστής

• Καβανόζης Κώστας, Συγγραφέας – Εκπαιδευτικός

• Καλαϊτζή Αναστασία, Φιλόλογος- Κάτοχος Μεταπτυχιακού Δημιουργικής Γραφής

• Κωτόπουλος Η. Τριαντάφυλλος, Ποιητής – Επίκουρος Καθηγητής Ελληνικής Λογοτεχνίας και Δημιουργικής Γραφής

• Παναγιωτίδης Γιώργος, Ποιητής – Εκπαιδευτικός

• Πολατίδου Άννα, Σχολική Σύμβουλος ΠΕ02

• Σπυρέλη Χρυσούλα, Σχολική Σύμβουλος ΠΕ02

• Φειδάς Γιώργος, Σεναριογράφος – Σκηνοθέτης

• Χαραλάμπους Κωνσταντίνος, Σκηνοθέτης

• Ψυχογιοπούλου Παναγιώτα, Σχολική Σύμβουλος ΠΕ02

Εκ μέρους του Π.Μ.Σ. «Δημιουργική Γραφή», Π.Δ.Μ.

Κωτόπουλος Η. Τριαντάφυλλος

Επιστημονικά Υπεύθυνος του Προγράμματος

Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός με θέμα "Ο ξένος, ο άλλος, ο διαφορετικός"

Τόσο στα πλαίσια του Ομίλου Δημιουργικής Γραφής όσο και με τις αντίστοιχες εργασίες στα διάφορα γλωσσικά μαθήματα πολλοί μαθητές έχουν δοκιμαστεί ήδη στη συγγραφή λογοτεχνικών κειμένων. Μια ωραία ευκαιρία για τη δημιουργία ενός ποιήματος ή ενός διηγήματος πάνω στο θέμα "Ο ξένος - ο άλλος - ο διαφορετικός" μας δίνει ο Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός που διοργανώνεται από κοινού από  το Π.Π.Γ.& Λ. Ευαγγελικής Σχολής Ν. Σμύρνης και το Π. Π. Γ. & Λ. Πανεπιστημίου Πατρών.

Για όσους ενδιαφέρονται για περισσότερες πληροφορίες (οδηγίες, καταληκτικές ημερομηνίες), ακολουθεί η προκήρυξη.

Πανελλήνιος διαγωνισμός δημιουργικής γραφής O ξενος from Anna Boukouvala

Δίνουμε νέο τέλος στον "Τυφλοπόντικα"

Στα πλαίσια της εφαρμογής του πιλοτικού προγράμματος για την Λογοτεχνία στην Α' Γυμνασίου μελετήσαμε το βιβλίο του Φ. Μπαρμπώ, "Ο Τυφλοπόντικας" και μας άρεσε πολύ. Τόσο που όταν τελείωσε θέλαμε κι άλλο και αποφασίσαμε να συμπληρώσουμε ένα κεφάλαιο ακόμη, δίνοντας νέο τέλος στην ιστορία μας. Προσπαθήσαμε, σεβόμενοι τις αφηγηματικές συμβάσεις του συγγραφέα, να βάλουμε τη δική μας πινελιά στην ιστορία.

Ακολουθούν δείγματα της προσπάθειάς μας.

Κεφάλαιο 18

Οι δυο βδομάδες της εκδρομής κύλησαν σαν νερό… υπέροχα και γρήγορα. Ήθελα να τις ρουφήξω όπως τη μυρωδιά της θάλασσας, όπως τα αμέτρητα υγρά φιλιά μες στην καρδιά μου…

Βρεθήκαμε μακριά από το σχολείο, την παράγκα και την γκρίζα πόλη μας, στο λαμπρό και άνετο ανακαινισμένο «παλάτι» του Καψογένη, που γύρω του έβλεπες παντού γαλάζιο!

Γνωρίσαμε δύο αδέρφια από το Κανκάλ και γίναμε πολύ καλοί φίλοι. Κάθε μέρα, μετά το μάθημά μας δίπλα στη θάλασσα, πηγαίναμε να παίξουμε ποδόσφαιρο στο πάρκο. Μαζί μας ερχόταν και ο Νταβίντ, που ήταν ο καλύτερος τερματοφύλακας. Δεν είχαμε συγκεκριμένες ομάδες, κάθε φορά κάναμε διαφορετικές. Τα δυο αδέρφια, ο Τόνι και ο Νικόλα, ήταν συνήθως στην ίδια ομάδα. Μόνο μια φορά χωριστήκαν, γιατί είχαν τσακωθεί. Τελικά συμφιλιώθηκαν χάρη στον Τυφλοπόντικα. Και οι δύο, βέβαια, θαύμαζαν το Χοσέ και τη Ναταλί - τις τρίπλες και τα δυνατά σουτ τους - και προσπαθούσαν να τους έχουν στην ομάδα τους.

   Μια μέρα, αποφασίσαμε να πάμε όλοι μαζί για εξερεύνηση. Κατά το σούρουπο, τα κρυστάλλινα νερά της θάλασσας που φωτίζονταν από τον απογευματινό ήλιο αντανακλούσαν στα μάτια μας ένα μαγευτικό χρώμα (μου θύμιζαν τα μαλλιά της αγαπημένης μου Λώρας)! Τότε άρχισε η εξερεύνηση…Πήγαμε σε όλες τις κοντινές σπηλιές. Ήταν γεμάτες με ωραίες πέτρες, σταλακτίτες και σταλαγμίτες! Βρήκα μια πανέμορφη γαλάζια πέτρα και την πήρα για να την χαρίσω στη Λώρα. Όταν γυρίσαμε στον πύργο όπου μέναμε, ήμαστε όλοι γεμάτοι νέες εμπειρίες.

   Την επόμενη μέρα, αποφασίσαμε να πάμε για ψάρεμα. Είπαμε την ιδέα στον κύριο Ζιλ κι εκείνος δέχτηκε με προθυμία! Με τη βοήθειά του πιάσαμε πολλά ψάρια, τα οποία μαγείρεψε ο Σουφλέ για να φάμε. Ήταν πεντανόστιμα!!!

  Μια άλλη μέρα, λάβαμε ένα τηλεγράφημα από τον μπαρμπα-Ζουλό. Μας ρωτούσε πώς περνούσαμε.  Αυτό το τηλεγράφημα μας έφερε στο μυαλό τους δικούς μας… Όλοι νοσταλγούσαμε τα σπίτια μας και ανυπομονούσαμε να διηγηθούμε τις περιπέτειές μας… Εγώ σκεφτόμουν τον μπαμπά, την Αννί, τη Λώρα…

Περνούσαν οι μέρες όμορφα, η μια μετά την άλλη. Η μυρωδιά της θάλασσας μας ξυπνούσε κάθε πρωί γαργαλιστική και γλυκιά. Έπειτα, οι μυρωδιές από τα γλυκά και αλμυρά πειράματα του Σουφλέ μας συγκέντρωναν στο ισόγειο του πύργου, στη μεγάλη τραπεζαρία… Συζητούσαμε για το πρόγραμμα της μέρας και καταλήγαμε  μετά από συμφωνία με τον Τυφλοπόντικα για τα ωράρια, τα μέρη, τα ραντεβού. Ο κύριος Ζιλ μας ξεναγούσε πρόθυμα μέσα κι έξω από τον πύργο. Μας μιλούσε για την ιστορία του φάρου, για θαλασσινές περιπέτειες με πειρατές και γοργόνες, για μυστικά της θάλασσας, του αστερία, των κοχυλιών και των ψαριών… Χαρακτηριστικό ήταν το ότι ο Ύπνος ήταν πιο «ξύπνιος» από ποτέ και έκανε πολύ καλή παρέα με τον κύριο Ζιλ και τον Τυφλοπόντικα. Ήταν πάντα γεμάτος απορίες και σχόλια! Πώς αλλάζει ο άνθρωπος…

Ένα μεσημέρι συνέβη κάτι απρόσμενο! Η Μυριέλ απομακρύνθηκε από τη Νέλη, με την οποία είχαν πάει περίπατο με σκοπό να κάνουν το γύρο του πύργου. Ήταν ένα απίστευτο ηλιοβασίλεμα αυτό που τράβηξε την προσοχή της Μυριέλ και οδήγησε τα βήματά της σε κάτι βράχους…Τότε, ξαφνικά σηκώθηκε μπουρίνι!! Ο ουρανός σκοτείνιασε, ο αέρας άρχισε να σφυρίζει, τα κύματα σηκώθηκαν τεράστια μέσα σε λίγα λεπτά!!  Ο «Σπόρος» άρχισε να φωνάζει «βοήθεια», η Νέλη έκανε το ίδιο με τη σειρά της … Αγωνία, τρόμος για τη μικροσκοπική Μυριέλ! Ο Ακίμ κι ο Φαμπρίς έπιναν το τσάι τους στην τραπεζαρία και βγήκαν στο παράθυρο να δουν τι γινόταν με τον καιρό. Είδαν από μακριά τα δυο κορίτσια, που φώναζαν απεγνωσμένα. Έτρεξαν αμέσως στο δωμάτιο του Τυφλοπόντικα. Εκείνος δεν έχασε στιγμή! Πετάχτηκε έξω, ειδοποίησε τον κύριο Ζιλ με τον ασύρματο και κατευθύνθηκε προς τα κορίτσια. Εκείνος ανταποκρίθηκε άμεσα. Εμφανίστηκε με μηχανοκίνητη βάρκα κι έσωσε με την  ευκολία του έμπειρου ντόπιου «θαλασσόλυκου» τη μικρή. Γύρισαν και οι τρεις τους σώοι κι αβλαβείς, ενώ το μπουρίνι είχε σχεδόν περάσει.. Ουφ! Τέλος καλό, όλα καλά!

Όλα αυτά γράφτηκαν στα προσωπικά μας ημερολόγια. Κάθε βράδυ, δίπλα στο τζάκι, ο Τυφλοπόντικας μας έβαζε να γράφουμε ημερολόγιο. Ύστερα, μας διάβαζε τα ημερολόγια της προηγούμενης μέρας. Έτσι, γλυκά, με αγάπη, με νοσταλγία, με χιούμορ, με τη μυρωδιά της θάλασσας και της φιλίας, φτιάχτηκε η δεύτερή μας ιστορία: «Έντεκα παιδιά κι ένας καλός Τυφλοπόντικας στη χώρα της θάλασσας»!

Ανυπομονώ να τη διαβάσω στη Λώρα…

  

Δυστυχώς, έφτασε η μέρα της επιστροφής. Αποχαιρετάμε τους φίλους μας και τη θάλασσα …σκέφτομαι πόσο θα μου λείψει η μυρωδιά της…. 

Γκάγκας Παναγιώτης

Σταλίκας Αναστάσιος

Τζαχρήστας Ιωάννης

Τσιμιχόδημος Αχιλλέας

Χατζηκακού Κυριάκος

Εντυπώσεις από την πρώτη μέρα το Γυμνάσιο

Εμπνεόμαστε από τα λογοτεχνικά κείμενα που μελετάμε και καταγράφουμε κι εμείς τις εμπειρίες μας, από την πρώτη μέρα στο Γυμνάσιο.

Ένας καινούργιος κόσμος ανοίγεται μπροστά μου!

Τετάρτη πρωί-πρωί σηκώθηκα γεμάτος χαρά και ανυπομονησία προκειμένου να ετοιμαστώ για την πρώτη μου μέρα στο Γυμνάσιο. Μόλις όμως πάτησα το πόδι μου στο προαύλιο του νέου σχολείου ένας κρύος ιδρώτας με έλουσε. Το άγχος για το τι θα αντιμετωπίσω σ’αυτό το καινούργιο περιβάλλον με κυρίευε. Στάθηκα μόνος και βουβός σε μια γωνιά μέχρι που με πλησίασε ένα γελαστό και ευγενικό παιδί.

-         Καλημέρα! Με λένε Νίκο. Εσένα;

-         Καλημέρα! Με λένε Λάμπρο.

-         Πως νιώθεις πρώτη μέρα στο Γυμνάσιο;

-         Από τη μια ανυπομονώ να αρχίσουμε αλλά από την άλλη είμαι λιγάκι φοβισμένος. Έχω μεγάλη αγωνία για το τι θα συναντήσω κατά τη διάρκεια της φετινής χρονιάς. Τα μαθήματα άραγε θα είναι εύκολα ή δύσκολα, οι καθηγητές αυστηροί ή όχι; Το μόνο που με καθησυχάζει είναι ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας νέας σχολικής ζωής, μιας μεγάλης περιπέτειας.

-         Τα ίδια συναισθήματα έχω και εγώ! Σίγουρα αυτή η νέα αρχή μας δημιουργεί μια αισιοδοξία, ταυτόχρονα όμως και φόβο για το τι θα γίνει στην συνέχεια.

-         Πόσο θα ήθελα να ήμουν στο δημοτικό να παίζω με τους παλιούς μου συμμαθητές! Έξι χρόνια άλλωστε δεν ξεχνιούνται εύκολα. Και αυτά τα χρόνια ήταν υπέροχα! Εδώ νιώθω σαν το ψάρι έξω από το νερό. Τα υπόλοιπα παιδιά μου φαίνονται τόσο μεγάλα και ώριμα. Κάποια στιγμή νόμιζα ότι θα ανοίξει η γη να με καταπιεί. Τόσο τρομοκρατημένος αισθάνομαι!

-         Ευτυχώς εγώ έχω και κάποιους από τους παλιούς συμμαθητές μου και αυτό με καθησυχάζει.

-         Νίκο, δεν νιώθεις κάπως περίεργα που είσαι πια μαθητής της Α’ Γυμνασίου; Εγώ αισθάνομαι μια μεγάλη πίεση. Νομίζω ότι όλοι έχουν τόσες πολλές απαιτήσεις από εμένα. Σαν, να περιμένουν μέσα σε μια μέρα να γίνω ώριμος και τελειομανής. Συμβαίνει το ίδιο και με εσένα;

-         Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Μην αγχώνεσαι όμως. Σιγά-σιγά θα βρούμε το δρόμο μας και τους ρυθμούς μας. Βιάσου όμως διότι νομίζω πως αρχίζει ο αγιασμός. Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα Λάμπρο. Θα ήθελες να βρεθούμε αργότερα να πάμε μια βόλτα και να συζητήσουμε ή να παίξουμε;

-         Με μεγάλη μου χαρά! Σε περιμένω μετά τον αγιασμό. Γεια σου Νίκο και σ’ευχαριστώ για τις συμβουλές σου. Πραγματικά με βοήθησες.

-         Γεια σου Λάμπρο, θα τα πούμε αργότερα!

Λάμπρος Νούσιας, Α3

Ταξιδεύοντας με τη μηχανή του χρόνου

Στα πλαίσια του μαθήματος της νεοελληνικής γλώσσας, ταξιδέψαμε με τη μηχανή του χρόνου σε οποία χρονική περίοδο ο καθένας επιθυμούσε, συναντηθήκαμε με σημαντικά πρόσωπα της ιστορίας, μιλήσαμε μαζί τους και σας μεταφέρουμε τους διαλόγους μας ή παρακολουθήσαμε ως βουβοί θεατές γεγονότα και προσωπικές στιγμές του παρελθόντος να εκτυλίσσονται μπροστά μας και σας τα διηγούμαστε.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ

Ταξιδεύουμε στην Αθήνα την 3η Σεπτεμβρίου του 1843. Βρισκόμαστε έξω από τα ανάκτορα του Όθωνα περιστοιχισμένοι από εκατοντάδες επαναστατημένους Έλληνες, που ζητούν την παραχώρηση συντάγματος. Ξαφνικά μέσα στο πλήθος διακρίνουμε τον στρατηγό Μακρυγιάννη και του θέτουμε μερικές ερωτήσεις σχετικά με αυτή τους την εξέγερση.

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ:  Εσείς δεν είστε ο στρατηγός  Μακρυγιάννης, ο ήρωας της ελληνικής επανάστασης;

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ:   Ναι ορέ πατριώτη εγώ είμαι, αλλά το ήρωας, ασ’ το να το πάρει η ευχή .... Πολεμήσαμε τον οχτρό και τώρα είμαστε σκλαβωμένοι στους Βαυαρούς …

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ:  Και με αυτή σας την εξέγερση τι ζητάτε;

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ:  Σύνταγμα ορέ, να χορτάσει ο λαός ψωμάκι και να κερδίσει την ελευθερία του!

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗ:  Είστε δηλαδή σκλαβωμένοι στον βασιλιά;

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ:  Άμα έχει ο βασιλιάς όλες τις εξουσίες και κυβερνά  μόνος του, ο λαός δυστυχεί ...

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ:   Και νομίζετε ότι θα τον πείσετε να σας παραχωρήσει σύνταγμα;

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ:  Δεν θα έχει και άλλη επιλογή. Ο λαός είναι αγριεμένος και δεν θα ανεχτεί τα καμώματα του Όθωνα. Η θα δώσει σύνταγμα ή θα φύγει. Αμάν πια !!  Ο κόμπος έφτασε στο χτένι .

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ:  Και τι θα κάνετε αν ο στρατός αρχίσει να σας χτυπάει;

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ:  Μωρέ ποιος στρατός; Αφού και αυτός μαζί μας είναι! Όλοι μαζί μας είναι, ακόμη και ο ίδιος ο Θεός … δεν θα’ χει άλλη επιλογή σου λέω …!

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ:  Και τι θα πουν οι Μεγάλες Δυνάμεις;

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ:  Μα και αυτές έχουν σύνταγμα. Εμείς δεν ζητάμε να διώξουμε τον βασιλιά  θέλουμε μόνο ένα κράτος με νόμους και δικαιώματα για τον λαό, να μην μπορούν οι ξένοι να μας κάνουν δούλους, να μπορούμε να ψηφίζουμε, να προστατεύεται η ιδιοκτησία μας και να μπορούμε ελεύθερα να εκφράζουμε την σκέψη μας βρε αδερφέ ! Σάμπως και στην Αγγλία δεν ισχύουν αυτά;

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ:  Φαντάζομαι πως ναι. Άντε …καλό αγώνα πατριώτη και μακάρι να πετύχουμε τον αγώνα μας αυτό …

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ:  Να πας στην ευχή της Παναγιάς.  Και όσο για τον αγώνα μας είμαι πολύ σίγουρος ότι θα λυγίσει τελικά ο Όθωνας και θα μας το δώσει το σύνταγμα …

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ: Το ίδιο και εγώ …το ίδιο και εγώ…

(Ταξιδιώτης στο χρόνο: Παρασκευή Αντωνίου)

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ

Ένα καλοκαιρινό δειλινό περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της Ρώμης ανάμεσα σε Αναγεννησιακά μνημεία συνάντησα ένα πολύ σημαντικό καλλιτέχνη της Αναγέννησης και πολύ γνωστό μέχρι σήμερα, τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Μεσήλικας, γιγαντόσωμος, με γκρίζα μακριά μαλλιά, γενειάδα, αλλά με σπινθηροβόλα ματιά νέου ανθρώπου και σοφία άπειρη, επιβλητικός στεκόταν μπροστά στο καβαλέτο του με ένα απόκοσμο βλέμμα, αυτό του καλλιτέχνη. Στάθηκα λίγο μπροστά του και τον θαύμασα γεμάτη προβληματισμό και ερωτήματα για την πολύπλευρη προσωπικότητά του. Είχα ακούσει ότι ήταν ένας homo universalis, ένας καθολικός άνθρωπος, ζωγράφος, γλύπτης, αρχιτέκτονας, μηχανικός, μουσικός και λογοτέχνης. Σα να μάντεψε τις σκέψεις μου, χάθηκε για λίγο μέσα στο απόκοσμο βλέμμα του και μετά επανήλθε στην πραγματικότητα.

-Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Μου ήρθε μια φαεινή ιδέα. Μήπως θέλετε να σας κάνω το πορτραίτο;
-Ταξιδιώτης: Ευχαριστώ πολύ. Τιμή μου! Θα ήθελα όμως πριν από οτιδήποτε άλλο να μάθω κάποια πράγματα για εσάς, για την προσωπικότητά σας, για τη ζωή σας και για το έργο σας, αφού μέχρι σήμερα μετά από έξι αιώνες θεωρείστε ανυπέρβλητος και είστε ένας από τους πιο πολυσυζητημένους του καιρού μας. Μιλήστε μου λοιπόν για τη ζωή σας.
-Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Γεννήθηκα στη φλωρεντία και μαθήτευσα κοντά στο ζωγράφο και γλύπτη Βερόκιο.
-Ταξιδιώτης: Ποια ήταν τα πρώτα έργα σας ;
-Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Ο Ευαγγελισμός, η Παναγία με το Γαρίφαλο και η Προσκύνηση των μάγων.
-Ταξιδιώτης: Ποια περίοδος της ζωής σας είναι πιο δημιουργική και γόνιμη;
-Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Είναι η δεύτερη περίοδος της δημιουργίας μου στο Μιλάνο, όπου οι δραστηριότητές μου ήταν ετερογενείς: γεωμετρία, ανατομία, βοτανική, αμυντικά έργα και όπλα, μελέτες ύδρευσης, οργάνωση γιορτών και θρησκευτικών παραστάσεων.
-Ταξιδιώτης: Με τη ζωγραφική δεν ασχοληθήκατε αυτή την περίοδο;
-Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Μα φυσικά. Δημιούργησα τα κυριότερα έργα μου: την Παναγία των Βράχων και το Μυστικό Δείπνο, μια τοιχογραφία.
-Ταξιδιώτης: Δηλαδή κατεξοχήν δημιουργείτε στο Μιλάνο;
-Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Όχι μόνο. Απ’ το 1499 περιπλανιέμαι στη Μάντοβα, στη Βενετία, στη Φλώριντα, στο Μιλάνο μέχρι τη Ρώμη, εδώ που με βρήκες.
-Ταξιδιώτης: Και τη Τζοκόντα, την περίφημη προσωπογραφία πού την δημιουργήσατε;
-Λεονάρντο Ντα Βίντσι : Στη Φλωρεντία. Δε φανταζόμουν όμως ότι θα έβρισκε τέτοια απήχηση. -Ταξιδιώτης: Με ποιες προσωπικότητες της εποχής σας γνωριστήκατε στη Ρώμη;
-Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Η Ρώμη εκείνη την εποχή ήταν ένα μεγάλο σχολείο τέχνης και γραμμάτων. Ξεχώρισα όμως ανάμεσα σε πολλές και πολυσχιδείς προσωπικότητες τον αρχιτέκτονα Μπραμάντε, το μαθηματικό Πιτσιόλι και το νεαρό ζωγράφο Ραφαήλ Σάντι.
-Ταξιδιώτης: Είχατε προτάσεις από Ευρωπαίους για να εργαστείτε και να προσφέρετε τους καρπούς της τέχνης σας εκτός της Ιταλίας;
-Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Βεβαίως! Με είχε προσκαλέσει ο Φραγκίσκος ο πρώτος για την πόλη Αμπονάζ της Γαλλίας και μου είχε υποσχεθεί ετήσια επιχορήγηση. Ακόμη το σκέφτομαι. Ίσως αποφασίσω να πάω. Τώρα όμως ονειρεύομαι κάτι πολύ σπουδαίο. ‘Ήδη έχει αρχίσει η φάση της έμπνευσης και το έναυσμα μου το δώσατε εσείς. Παρακαλώ καθίστε να κάνω το πορτραίτο σας.

( Ταξιδιώτης στο χρόνο: Ανδρονίνη Δημητρίου)

 ΣΥΝΟΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΡΙΛΑΟ ΤΡΙΚΟΥΠΗ

-Ποιός είναι ο τίτλος του άρθρου που δημοσιεύσατε και τι υποστηρίζετε με αυτόν;
-Ο τίτλος του είναι "Τις πταίει;" και υποστηρίζω ότι ο βασιλιάς θα έπρεπε να διορίζει πρωθυπουργό που έχει τη ''δεδηλωμένη εμπιστοσύνη της βουλής''.

-Τι εννοείτε με αυτόν τον όρο;

-Εννοώ την υποστήριξη της πλειοψηφίας των βουλευτών.

-Τι προβλέπει το πρόγραμμά σας αν βγείτε βουλευτής;

-Οι στόχοι μου συνοψίζονται στη δημιουργία ενός κράτους σύχρονου και οικονομικά ανεπτυγμένου.

-Προβλέπετε ότι θα πάρετε κάποιο δάνειο αν η χώρα πέσει σε οικονομική ύφεση;

-Αν είναι σοβαρά τα πράγματα γιατί όχι;

(Ταξιδιώτης στο χρόνο: Αναστάσιος Δερμιτζόγλου)

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΓΙΑΤΡΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1940

                  

Ξημερώνει  πάλι , όμως τι σημασία έχει; Στην παρούσα κατάσταση, είτε ο ήλιος μας φωτίζει είτε το φεγγάρι μας συνοδεύει, το ίδιο μας κάνει. Ο ύπνος έχει εξελιχθεί σε πολυτέλεια. Παρ ’όλα αυτά καθόλου δεν μας νοιάζει. 

Μέρα με την μέρα οι τραυματίες του πολέμου αυξάνονται, μέρα με την μέρα ο πόνος εντείνεται. Τα φάρμακα και τα αναισθησιογόνα λείπουν, έτσι εγώ και οι υπόλοιποι γιατροί αντιμετωπίζουμε τη γάγγραινα και τα κρυοπαγήματα των στρατιωτών με ιδιαίτερα επώδυνους τρόπους για τους ίδιους. Παρ’όλα αυτά, προσπαθούμε να τους γιατρέψουμε για να συνεχίσουν να μάχονται ,για να γυρίσουν στον αγώνα. Τον βλέπω στα μάτια τους τον πόνο και τους λυπάμαι, όμως βλέπω στα μάτια τους και το θάρρος και τους θαυμάζω. Οι γυναίκες; Στον αγώνα και αυτές προσπαθούν με κάθε τρόπο να τους βοηθήσουν. Τα παιδιά; Οι ηλικιωμένοι; Όλοι προσπαθούν, δεν εγκαταλείπουν γιατί  έχουν στην καρδιά τους την ελπίδα, παντοτινό σύντροφο. Όλοι αγωνιζόμαστε για έναν κοινό σκοπό: την ελευθερία μας.

(Ταξιδιώτης στο χρόνο: Ευαγγελία Γοργόλη)

                                  

                                                                                                                                                          

Τα κακῶς κείμενα εἰς τήν πόλιν μας

Είπαμε να γράψουμε τα δικά μας χρονογραφήματα, κατ' απομίμηση του Ροΐδη για τα κακώς κείμενα στη δική μας πόλη, σήμερα. Η Όλγα ξεπέρασε τον εαυτό της με την προσπάθεια που έκανε να μιμηθεί όχι μόνον το θέμα, αλλά και να γράψει σε καθαρεύουσα!! Θα συμφωνήσετε φαντάζομαι μαζί μου μόλις διαβάσετε το κείμενό της που ακολουθεί.

"Τά κακῶς κείμενα εἰς τήν πόλιν μας

"Ἡ πόλις μας, ἡ ἄλλοτε ξακουστή πόλις διά τήν ὑσυχίαν καί τήν τάξιν της, εὐτυχώς σήμερον δέν ἀντιμετωπίζει προβλήματα κυκλοφορίας τῶν ὀχημάτων. Ἐάν ἐξαιρέσομεν τήν μίαν περίπου ὤραν πού χρειάζεταί τις διά νά διασχίσει μίαν ἀπό τάς μεγάλας ὁδούς της μέ τό αὐτοκίνητο, καθώς καί τάς νομίμους σταθμεύσεις τῶν αὐτοκινήτων πού κλείνουν τάς ὁδούς, κατά τά ἄλλα, ἡ πρόσβασις μέ αὐτοκίνητον εἰς τήν πόλιν εἴναι εὔκολη ὑπόθεσις.

Εἰς ἔνα παρόμοιον ἐπεισόδιον ὑπήρξα αὐτόπτης μάρτυς. Κάτοικος πολυκατοικίας ἐξεδήλωνεν τήν ἀγανάκτησίν του, διότι ὁ σώφρων συμπολίτης του εἴχεν σταθμεύσει τό ὄχημά του ἔμπροσθεν τῆς εἰσόδου, ἀπό την ὁποίαν οὗτος ἤθελεν ἐξέλθει μέ τό δικόν του ὄχημα. Μετά τινας φιλοφρονήσεις και εὐγενείς ἐκφράσεις, ὁ παράνομος ὁδηγός ἀπέσυρε τό ὄχημά του καί ἐξήλθε ὁ ίδίοκτήτης τῆς οἰκίας εἰς τόν δρόμον.

Παρακολουθῶν τήν πορείαν του, διαπίστωσα ὅτι εἰς ἀπόστασιν 200 μέτρων ἐτοποθέτησεν τό ὄχημά του ἔμπροσθεν τῆς οἰκίας ἄλλου συμπολίτου, πιθανῶς διότι ἐπιθυμούσε ἵνα δεχθῇ ἀνάλογες φιλοφρονήσεις ἀπό τόν ἄλλον συμπολίτην. Καί ἡ σκηνή αὐτή ἐπανελήφθη ἀρκετάς φοράς. Ἔτσι, ἡ ἔξοδος καί ἡ εἴσοδος τῶν ὀχημάτων, καθώς καί ἠ κυκλοφορία τους εἰς τάς ὁδούς γίνεται ἄνευ προβλημάτων!

Ἔνα ἄλλο προσόν τῆς ἀνεπτυγμένης πλέον ἠπειρωτικῆς πρωτεύουσας εἶναι ἡ ἔκθεσις τῶν ἀπορριμμάτων καί ἡ ἄψογος ἐμφάνισις τῆς πόλεως εἰς θέματα καθαριότητος. Οἱ πολιτισμένοι συμπολίται μας, ἄν καί οὐδέποτε ῥίπτουν εἰς τούς δρόμους ἄχρηστον τι, οὗτοι οἱ δρόμοι εἶναι πλήρεις ἀπορριμμάτων, πρός δόξαν τοῦ δήμου, ὁ ὁποῖος ὑπερηφανεύεται συνεχῶς διά τήν ἄψογον ἐμφάνισην τῆς πόλεως. Ἡ καθαριότης μάλιστα γίγνεται ἰδιαίτερα αἰσθητή εἰς ἡμέραν ἀπεργίας τῶν ἀπορριμματοφόρων. Τότε δύνασαι νά ἀντικρύσεις εὐγενεῖς κυρίας αἱ ὁποῖαι ἐκθέτουν μετ' ἐπιμελείας τά ἄχρηστά τους, διαμαρτυρόμεναι διά τάς προηγούμενας κυρίας, αἵτινες ἔχουν διαπράξει παρόμοιο εὐγενές κατόρθωμα. Καί μόνον διά τάς δύο αὐτάς καταστάσεις ἡ πόλις μας εἶναι ἄξια ἐπαίνου διά τήν πρόοδόν της στόν τομέαν τοῦ πολιτισμοῦ! "
Όλγα Κυριαζικίδη, Γ2

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΕΚΔΡΟΜΗ

Ένα Σαββατοκύριακο κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μου διακοπών αποφασίσαμε η οικογένειά μου, εγώ και ο ξάδερφός μου Ορέστης να πάμε μια εκδρομή κοντά στα Γιάννενα. Για να απολαύσουμε τη διαδρομή και να μην ταλαιπωρηθούμε διαλέξαμε τη σύντομη Εγναντία Οδό.

Έτσι το πρωί του Σαββάτου ξεκινήσαμε το ταξίδι μας. Η πρώτη μας στάση ήταν στο αρχαίο θέατρο της Δωδώνης. Ενας αρχαιολογικός χώρος που προσελκύει πολλούς ξένους και Έλληνες και είναι κατάλληλος για τη γνωριμία των παιδιών με τη φύση. Στη συνέχεια σταματήσαμε στην Πάργα όπου καθήσαμε σε ένα παλιό και παραδοσιακό εστιατόριο της περιοχής δοκιμάζοντας απολαυστικές λιχουδιές.

Όταν τελειώσαμε το φαγητό κάναμε μια βόλτα στα στενά σοκάκια όπου συναντήσαμε υαλοπωλεία και ερασιτέχνες ζωγράφους που κάθονταν στην άκρη του δρόμου και αποτύπωναν πάνω σε καμβά σκηνές απο τις καθημερηνές ασχολίες των ντόπιων κατοίκων και όμορφα τοπία. Η γαλανή θάλασσα μας καλούσε για μια βουτιά στα νερά της αλλά δυστυχώς η ώρα περνούσε και εμείς έπρεπε να συνεχίσουμε την εκδρομή μας με προορισμό τη γραφική Άρτα.

Κατευθυνθήκαμε στο πιο πολυτραγουδισμένο μέρος, στο γεφύρι της Άρτας και καθίσαμε στην όχθη του ποταμού Αράχθου θαυμάζοντας το υπέροχο ηλιοβασίλεμα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν τα ροζ και κόκκινα τριαντάφυλλα που στόλιζαν τα παράθυρα των σπιτιών. Και ενω ο ήλιος χανόταν πίσω από τα βουνά ακούσαμε φωνές από μια ομάδα νέων παιδιών που κρατώντας πανό στα χέρια τους έπαιρναν μέρος σε μια διαδήλωση για την προστασία του περιβάλλοντος. Στην άλλη άκρη του γεφυριού συναντήσαμε ένα ρακένδυτο ζητιάνο που ικέτευε για λίγα χρήματα.

Κάπου εδώ τελείωνε και η ημερήσια εκδρομή μας και όλοι επιστρέψαμε στα Γιάννενα γεμάτοι ευχάριστες εντυπώσεις και ατέλειωτη χαρά.

ΣΑΜΕΛΗ ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ

Ο βίος ενός ζητιάνου

Ήταν βράδυ 25^ης Δεκεμβρίου και ο παππούς μου άρχισε πάλι να διηγείται της ιστορίες από τα παλιά.

"Κάποτε.." αρχίζει , "… ήταν ένα μικρό παιδί το οποίο ζούσε στην εποχή των πολέμων και της φτώχιας. Ήταν ρωσσαγγλογάλλος ζητιάνος και τον έλεγαν Ορέστη. Πήγαινε σε ένα νυχτερινό σχολείο για να μάθει γράμματα, αλλά επειδή ήταν κακός μαθητής αποφάσισε να το σταματήσει και να ψάξει να βρει κάποια δουλειά. Έμενε στην Πάργα και έψαχνε να βρει κάθε είδους δουλειά που υπήρχε. Προσπάθησε να βρει δουλειά σαν πωλητής σε υαλοπωλεία, σε κάθε είδους παρόμοια μαγαζιά και ακόμα προσπάθησε να μάθει την τέχνη του αγιογράφου, αλλά δυστυχώς σε κανένα από αυτά δεν κατάφερε να εργαστεί λόγω της ηλικίας του, αλλά και επειδή ήταν Ρωσσαγγλογάλλος ζητιάνος. Όταν πλέον ενηλικιώθηκε, αποφάσισε να βρει μια σοβαρή δουλειά για να θρέψει τον εαυτό του, αλλά κι αργότερα την οικογένειά του. Ήθελε πολύ να γίνει ζωγράφος, αλλά δεν τα κατάφερε, γιατί δεν αποφοίτησε από την κατάλληλη σχολή. Μετά από κάποια χρόνια, λόγω της ανεργίας και της φτώχειας, κατάλαβε πως πρέπει να ζήτησει από κάπου βοήθεια για να του βρουν μια καλή δουλειά. Έτσι έστειλε μια αυτοβιογραφία του σε έναν Ρώσο συνταγματάρχη στην Λάρισα, ο οποίος ήταν μακρινός του συγγενής. Αυτός κατάφερε και του βρήκε μια σοβαρή δουλεία από την οποία έβγαλε αρκετά χρήματα.

Αρκετά χρόνια αργότερα, συνειδητοποίησε πως πρέπει να φτιάξει την δικιά του οικογένεια, τότε ένας κοντινός του φίλος, τον οποίον φωνάζανε Παπατρέχα, για άγνωστους μέχρι σήμερα λόγους, έγινε το μέσο για να αρχίσει η γνωριμία του με την Μόνικα, μια σοβαρή κοπέλα, με την οποία δουλεύανε μαζί. Στη συνέχεια, αφού γνωρίστηκαν καλά αγαπηθήκανε, παντρεύτηκαν και κάνανε ένα παιδάκι το οποίο ήταν πολύ όμορφο και το αγαπούσανε και οι δύο πολύ. Ξαφνικά ξεσπάει ένας πόλεμος και όλος ο κόσμος πανικόβλητος φώναζε "έχουμε πόλεμο", προστατευτείτε. Αναγκαστικά ο Ορέστης έπρεπε να πάει να πολεμήσει για την πατρίδα κι έπρεπε να αφήσει την οικογένεια του και να φύγει. Στην διάρκεια του πολέμου καταφτάνει ένα γράμμα στην Μόνικα, το οποίο ανέφερε ότι ο Ορέστης σκοτώθηκε και το μόνο που απέμεινε ήταν κάποια πράγματα για το παιδί κι ένα σημείωμα που έγραφε "Στο παιδί μου".

Κάπου εδώ τελείωσε η ιστορία του παππού κι ενώ εμάς μας είχε πάρει ο ύπνος κάτω από το τζάκι, αυτός συνέχισε να μας λέει τα ηθικά διδάγματα που έβγαιναν από την παραπάνω ιστορία…

Ο Κρητικός Πόλεμος

'Ητανε μια φορά και έναν καιρό 3 άνθρωποι, ο Παπατρεχας, ο φίλος του ο Ρωσσαγγλογάλος και ο Ορέστης και είχαν μια πολύ μεγάλη αποστολή. Tο όνομά της αποστολής ήταν «ο κρητικός πόλεμος». Η αποστολή τους ξεκίνησε από τη δύσβατη περιοχή της Δωδώνης, που ήταν φημισμένη για το αρχαίο θέατρο της. Συνάντησαν πολλές δυσκολίες στο δρόμο τους, μία από αυτές ήταν η τελευταία αρκούδα του Πίνδου. Καθώς πέρναγαν το γιοφύρι της Άρτας συνάντησαν τον Δήμο και το καριοφύλλι του. Μετά από πολύ περπάτημα, κουρασμένοι και εξαντλημένοι από το τεράστιο ταξίδι τους, έκαναν μία στάση για ξεκούραση στο Μεσσολόγγι.Τ ο επόμενο πρωί θα έφευγαν. Ήρθε το πρωί και ξεκίνησαν το ταξίδι τους. Kαθώς περπατούσαν ένιωσαν τα πάθη της βροχής. Μετά από δύο μέρες ασταμάτητης πεζοπορίας έφτασαν στη Νεάπολη και από κεί πήραν το πρώτο καράβι για την Κρήτη. Μόλις έφτασαν στην Κρήτη και αποβιβάστηκαν από το καράβι συνάντησαν τη Μόνικα, που ήταν η ψυχή του νησιού. Η γνωριμία με τη Μόνικα ήταν το καλύτερο που θα μπορούσε να τους συμβεί. Εκεί όλοι πολέμησαν και έχασαν τη ζωή τους ηρωικά. Αυτό ήταν ένα πολύ λυπητερό πράγμα, αλλά το καλό είναι ότι η Κρήτη ξεσκλαβώθηκε.

H ΜΙΚΡΗ ΝΕΡΑΪΔΟΥΛΑ

Η Νανώ ήταν ένα νεραιδάκι, μια μικρή νύμφη που ζούσε κάποτε σε ένα όμορφο ποτάμι…

Τη μέρα συνήθιζε να τριγυρνάει τις καταπράσινες πλαγιές, παρατηρώντας τα ζώα που ήταν είτε πάνω στα κλαδιά των δέντρων  είτε ακουμπισμένα στις ρίζες ή σιγοπερπατούσαν εδώ και εκεί και απολάμβαναν με χαρά τον ζεστό ήλιο, που έπεφτε πάνω τους περνώντας ανάμεσα από τις πυκνές φυλλωσιές. Πολλές φορές, με τις άλλες νύμφες, βοηθούσε έναν φτωχό ζητιάνο που είχε βρει καταφύγιο σε μια βραχοσπηλιά. Άλλες φορές, της άρεσε να ακούει τις φωνές που έβγαιναν από το γεμάτο τριαντάφυλλα παράθυρο του σπιτιού, που ήταν χτισμένο στην όχθη του ποταμού. Ακόμα απολάμβανε τον παππού να απαγγέλει κομμάτια από την Ερωφίλη, τον Ερωτόκριτο, το Θούριο, τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη και τους ελεύθερους πολιορκημένους. Αυτό όμως που την ξετρέλαινε, ήταν η γνωριμία με τη Μόνικα, μια νεαρή ζωγράφο που προσπαθούσε να απεικονίσει τον Ποσειδώνα κρατώντας την τρίαινα και γύρω του νύμφες να του προσφέρουν δώρα. Τέλος, κάθε βράδυ, την νανούριζαν οι άλλες νύμφες με τα τραγούδια <<Να μου το πάρεις ύπνε μου>>, <<Κοιμήσου αστρί>>, <<Της Πάργας>> και <<Το γιοφύρι της Άρτας>>…

Όλγα Κυριαζικίδη

Ποιητικές δοκιμές

Χαϊκού:

Ω Ποσειδώνα
με φωνές σε δοξάζαν
και γω προσκυνώ

Ποίημα:

Τώρα, όσο μπορείς
άντεξε
τα πάθη της βροχής
και μάτωσε
τα πάθη της ψυχής

Γιατί μ’ αγάπησες,
ξεχνώ
ο ζητιάνος
είμαι γώ

Τ’ αγνάντεμα
λησμόνησα,
για τα δικά σου μάτια
το ‘χασα

Αναστασία Μόσχου

Ανέκδοτες σελίδες από το μυθιστόρημα «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά»

Βράδυ ήτανε, όταν ο Ερωτόκριτος διάβαζε του γιοφυριού της Άρτας ιστορίες στην αγαπητικιά του, Ραπουνζέλ. Τ’ αγνάντεμα της ήταν αυτός, και σαν δέσμη από τριαντάφυλλα στο παράθυρο του πύργου της, έβλεπε εκείνος το άλλο του μισό. Ο ματωμένος λυρισμός του ήταν γλυκές, μελωδικές φωνές στα αυτιά της. Ήταν ο ένας για τον άλλον η ψυχή του νησιού της φαντασίας του μυαλού. Αυτό το νυχτερινό ειδύλλιο θα ‘ταν οι πρώτες τους ενθυμήσεις απ’ αυτόν τον έρωτα που έμελλε να λάβει τώρα, αυτήν ακριβώς την στιγμή.

Αιτία, ο Ρωσσοαγγλογάλλος ζητιάνος και επαγγελματίας πρώην ζωγράφος, Δήμος και το καριοφίλι του. Ήταν ο πατέρας της Ραπουνζέλ. Είχε λάβει μέλος στον πόλεμο που ο ίδιος αποκαλούσε ο Κρητικός Πόλεμος και έτσι ήταν ταύρος για όλα τα υαλοπωλεία. Γνωστός για την αυτοβιογραφία του «Ο βίος μου» και για ένα άλλο βιβλίο σχετικά με την ζωή του, γραμμένο με τον τρόπο του Γ.Σ., «Τα απομνημονεύματα», ο Ποσειδώνας του 19ού αιώνα, Δήμος, μαζί με τους βοηθούς του, τους αυτοαποκαλούμενους ο Παχύς και ο Αδύνατος, την γυναίκα του Ερωφίλη (για την οποία πραγματικά γράφτηκε το γνωστό σαν ύμνος στον Παρθενώνα ποίημα, Kuro Siwo) και τον γιο του Ορέστη (υπεύθυνο για την δολοφονία της Ηλέκτρας σε μια ομιλία στη Στοκχόλμη) ξεκίνησαν ένα ουλαλούμ – έτσι έλεγε την λέξη «αλαλούμ» ο Δήμος γιατί ως γνωστόν, στα νιάτα του ήταν ο κακός μαθητής της τάξης.

«Κοίτα τα ζα! Νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι πολιορκημένοι!» αναφώνησε ο Δήμος. «Η ρωμιοσύνη ντρέπεται για λόγο σου Ερωτόκριτε! Όσο μπορείς ανέπνεε απόβρασμα, γιατί τα δώρα που θα κάνω στο παιδί μου δεν είναι πολλά – μονάχα ένα! Να σε σκοτώσω!» Με τα πολλά, ο Παπατρέχας του λόγου συνεπάρθηκε από τις λέξεις, Δήμο. «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;», συνέχισε «Είμαι αυτός που η τελευταία αρκούδα του Πίνδου αντίκρισε στερνό! Είμαι ο επιστάτης των εθνικών οικοδομών επί Ι. Καποδίστρια! Είμαι της Πάργας το καμάρι! Είμαι…»

Σ’ αυτό το τελευταίο «είμαι» έπεσε σε λήθη ο Δήμος, απ’ τα σκάγια του ούζι του Ερωτόκριτου. Σαν τραγωδία σ’ αρχαίο θέατρο στα 200 π.Χ. κατέληξε αυτή η ιστορία, γεμάτη δάκρυα και πόνο. «Ζητείται ελπίς!» ξεφώνιζαν οι χωριανοί, «Γιατί μ’ αγάπησες Ερωτόκριτε;» η δύσμοιρη κοπέλα, και όλα αυτά έμοιαζαν με νυχτερινό μοιρολόι φεγγαριού στην επαρχία. Η χαρά προς στιγμήν πήγε μια βόλτα, μακριά απ’το Μπολιβάρ, το χωριό της ιστορίας. Εν τω μεταξύ, το πτώμα τη Δήμου, πέρασε τα πάθη της βροχής μέχρι να μεταφερθεί κάπου αλλού. Ο Ερωτόκριτος προσπάθησε να φύγει απ’ αυτήν την βουή, που μοιάζε με διαδήλωση. «Κι έχουμε πόλεμο!» ψιθύρισαν στ’ αυτί του οι συγγενείς του Δήμου πριν καν φύγει. Αγάπη που μετατρέπεται σε μετάνοια, ευτυχία που γίνεται δάκρυ. Τέτοια παραμύθια, μόνο οι μεγάλοι κατανοούν.

Βασίλης Μπελούτσος, Oscar Wilde

ΔΟΥΛΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ

Το 1820 γεννιέται στην Πάργα ένα αδύνατο αγόρι με καστανά μαλλιά και καστανά μάτια, ονόματι Ορέστης .

Από πολύ μικρή ηλικία δείχνει το ταλέντο του στη ζωγραφική . Η οικογένειά του βρίσκεται σε κακή οικονομική κατάσταση με αποτέλεσμα να χρειάζεται να δουλεύει τα πρωινά. Έτσι πηγαίνει σε νυχτερινό σχολείο. Αν και κακός μαθητής, αφού ίσα-ίσα που μπορεί να διαβάσει και να γράφει, έχει έφεση στη ζωγραφική και του αρέσει να παρακολουθεί όσο μπορεί περισσότερο Αρχαίο Θέατρο.

Στα δεκαπέντε του χρόνια έρχεται η γνωριμία με τη Μόνικα και μαζί ο πρώτος εφηβικός έρωτας. Η αγάπη του για τη Μόνικα όλο και μεγαλώνει και κάθε πρωί αφήνει μια δέσμη από τριαντάφυλλα στο παράθυρό της. Στα είκοσι του χρόνια ασκεί την τέχνη του αγιογράφου. Στην πορεία στρέφεται στη ζωγραφική που ήταν και η μεγάλη του αγάπη. Στα τριάντα πέντε του χρόνια πλέον και παντρεμένος με την εφηβική του αγάπη, τη Μόνικα και έχοντας παιδιά ,είναι ένας καταξιωμένος ζωγράφος. Στην ηλικία των σαράντα ετών με το έργο του « Ελεύθεροι Πολιορκημένοι » αγγίζει την τελειότητα.

Το 1882 σ’ ένα έργο του εκφράζει αντίθετη άποψη με την κυβέρνηση εκείνης της εποχής.Τα τελευταία χρόνια της ζωής του εξορίζεται σ’ ένα μακρινό νησί. Το 1886πεθαίνει απομωνομένος. Ο λαός όμως δεν τον ξεχνά ποτέ και τέσσερα χρόνια αργότερα τον βραβεύει με το « ασημένιο ποίημα »…

Θοδωρής Καραγιάννης

Η ζωή μου

Πηγαίνω σε ένα Νυχτερινό λύκειο γιατί το πρωί εργάζομαι ως σερβιτόρα. Η δουλειά που κάνω για να βγάλω το χαρτζιλίκι μου είναι Δουλειά χωρίς ελπίδα γι’ αυτό και συνεχίζω σε νυχτερινό σχολείο για να σπουδάσω ένα επάγγελμα με καλύτερο και πιο σίγουρο μέλλον.

Όταν μια μέρα άκουσα πως θα πηγαίναμε μια εκδρομή χάρηκα πολύ. Ευκαιρία να ξεκουραστώ, σκέφτηκα. Αρχικά θα πηγαίναμε στο λιμάνι Της Πάργας και ύστερα θα επισκεπτόμασταν το αξιοθέατο Του γεφυριού της Άρτας. Έχω έναν συμμαθητή ο οποίος είναι Ρωσσαγγλογάλλος και όλοι τον δείχνουν λέγοντας Ο Κακός μαθητής. Είναι αρκετά λεπτός και κάνει παρέα με ένα παιδί αρκετά εύσωμο και έτσι όλοι τους χλευάζουν αποκαλώντας τους ο Παχύς και ο Αδύνατος. Αυτός ο μαθητής ήταν κακός στα μαθήματα αλλά καλός στο να υπακούει. Έτσι όλοι τον έχουν για τα θελήματα και ας πούμε είναι ο Παπατρέχας του σχολείου.

Τώρα ύστερα από μέρες σκέφτομαι αυτή την εκδρομή και οι φωνές των παιδιών είναι τόσο ζωντανές στη μνήμη μου καθώς και Η χαρά που μου προξένησε ήταν μεγάλη.