δημιουργική … γραφή

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Εντυπώσεις από την πρώτη μέρα το Γυμνάσιο

Εμπνεόμαστε από τα λογοτεχνικά κείμενα που μελετάμε και καταγράφουμε κι εμείς τις εμπειρίες μας, από την πρώτη μέρα στο Γυμνάσιο.

Ένας καινούργιος κόσμος ανοίγεται μπροστά μου!

Τετάρτη πρωί-πρωί σηκώθηκα γεμάτος χαρά και ανυπομονησία προκειμένου να ετοιμαστώ για την πρώτη μου μέρα στο Γυμνάσιο. Μόλις όμως πάτησα το πόδι μου στο προαύλιο του νέου σχολείου ένας κρύος ιδρώτας με έλουσε. Το άγχος για το τι θα αντιμετωπίσω σ’αυτό το καινούργιο περιβάλλον με κυρίευε. Στάθηκα μόνος και βουβός σε μια γωνιά μέχρι που με πλησίασε ένα γελαστό και ευγενικό παιδί.
-         Καλημέρα! Με λένε Νίκο. Εσένα;
-         Καλημέρα! Με λένε Λάμπρο.
-         Πως νιώθεις πρώτη μέρα στο Γυμνάσιο;
-         Από τη μια ανυπομονώ να αρχίσουμε αλλά από την άλλη είμαι λιγάκι φοβισμένος. Έχω μεγάλη αγωνία για το τι θα συναντήσω κατά τη διάρκεια της φετινής χρονιάς. Τα μαθήματα άραγε θα είναι εύκολα ή δύσκολα, οι καθηγητές αυστηροί ή όχι; Το μόνο που με καθησυχάζει είναι ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας νέας σχολικής ζωής, μιας μεγάλης περιπέτειας.
-         Τα ίδια συναισθήματα έχω και εγώ! Σίγουρα αυτή η νέα αρχή μας δημιουργεί μια αισιοδοξία, ταυτόχρονα όμως και φόβο για το τι θα γίνει στην συνέχεια.
-         Πόσο θα ήθελα να ήμουν στο δημοτικό να παίζω με τους παλιούς μου συμμαθητές! Έξι χρόνια άλλωστε δεν ξεχνιούνται εύκολα. Και αυτά τα χρόνια ήταν υπέροχα! Εδώ νιώθω σαν το ψάρι έξω από το νερό. Τα υπόλοιπα παιδιά μου φαίνονται τόσο μεγάλα και ώριμα. Κάποια στιγμή νόμιζα ότι θα ανοίξει η γη να με καταπιεί. Τόσο τρομοκρατημένος αισθάνομαι!
-         Ευτυχώς εγώ έχω και κάποιους από τους παλιούς συμμαθητές μου και αυτό με καθησυχάζει.
-         Νίκο, δεν νιώθεις κάπως περίεργα που είσαι πια μαθητής της Α’ Γυμνασίου; Εγώ αισθάνομαι μια μεγάλη πίεση. Νομίζω ότι όλοι έχουν τόσες πολλές απαιτήσεις από εμένα. Σαν, να περιμένουν μέσα σε μια μέρα να γίνω ώριμος και τελειομανής. Συμβαίνει το ίδιο και με εσένα;
-         Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Μην αγχώνεσαι όμως. Σιγά-σιγά θα βρούμε το δρόμο μας και τους ρυθμούς μας. Βιάσου όμως διότι νομίζω πως αρχίζει ο αγιασμός. Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα Λάμπρο. Θα ήθελες να βρεθούμε αργότερα να πάμε μια βόλτα και να συζητήσουμε ή να παίξουμε;
-         Με μεγάλη μου χαρά! Σε περιμένω μετά τον αγιασμό. Γεια σου Νίκο και σ’ευχαριστώ για τις συμβουλές σου. Πραγματικά με βοήθησες.
-         Γεια σου Λάμπρο, θα τα πούμε αργότερα!

Λάμπρος Νούσιας, Α3


Δεν υπάρχουν σχόλια: