KAΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ !!

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ. ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ !!!!!!!!!!!!

Ας κάνουμε λοιπόν κι εμείς μια βόλτα στους δρόμους της πόλης μας. Ένας εξειδικευμένος παρατηρητής θα μπορούσε να αντιληφθεί ένα σωρό μικροπεριστατικά που φανερώνουν τη σημερινή κατάσταση των δρόμων.

Κόσμος πολύς... Γυναίκες που τρέχουν να προλάβουν τις δουλειές και τα ψώνια τους, γυναίκες που χαζεύουν τις βιτρίνες και εξασκούν την μεγάλη τους ικανότητα, το κουτσομπολιό, δημιουργώντας έτσι ένα χάος που εμποδίζει τους υπόλοιπους. Μικροπωλητές, αλλοδαποί, αδέσποτα... Μα οι μεγαλύτεροι εχθροί απ’ ότι φαίνεται είναι οι καλοντυμένοι κύριοι και οι κοκέτες δεσποινίδες που βγάζουν βόλτα το κατοικίδιό τους. Οι τελευταίες περπατούν καμαρωτές, κρατώντας το κατοικίδιό τους, το καμάρι τους, που τόσο πολύ αγαπάνε. Μα δεν γίνεται καν λόγος για ό,τι αφήνουν αυτά τα υπέροχα, πολυτάλαντα ζώα πίσω τους, στολίζοντας και διακοσμώντας τα πεζοδρόμια. Αυτά δεν αρέσουν, φαίνεται, στις ψηλομύτες δεσποινίδες που τα αφήνουν στο δρόμο. Και εδώ είναι που εμφανίζονται οι επιφανείς επιχειρηματίες, καλοντυμένοι και περιποιημένοι. Απορροφημένοι από την σκέψη της δουλειάς και των επιχειρήσεων, πατάνε άτσαλα και απρόσεχτα τις δημιουργίες των σκύλων, χαλώντας –αν μη τι άλλο- αυτή την υπέροχη διακόσμηση. Ακολουθεί φυσικά ένας χείμαρρος από βρισιές, που χαλάει την εικόνα που ως τώρα είχαμε δημιουργήσει γι’ αυτούς τους κυρίους, οι οποίοι τρέχουν για να αλλάξουν τα παπούτσια και τα ρούχα τους!!!

Μεσημεράκι. Οι άνθρωποι κλεισμένοι στα σπίτια τους, ξεκουράζονται από τις πρωινές τους περιπέτειες. Κοιμούνται, αλλά όχι για πολύ. Θα σκεφτείτε ότι αυτοί οι άνθρωποι θα ξυπνήσουν σιγά σιγά από το κελάηδισμα κάποιου πουλιού ή από τη μουσική κάποιου ξυπνητηριού. Όχι... Σ’ αυτήν την πόλη αυτά τα μέσα είναι ξεπερασμένα. Έχουμε νέα μόδα. Κόρνες και πάλι κόρνες. Κόρνες από αυτοκίνητα ή από φορτηγά, κόρνες κοφτές, μακρόσυρτες, βραχνές... Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, όπως λέει κι ο λαός. Προέρχονται βέβαια απ’ τους οδηγούς που αγωνίζονται να περάσουν απ’ το δρόμο λόγω διπλού ή ακόμη και τριπλού παρκαρίσματος. Λίγο η κόρνα, λίγο οι φωνές, κάτι θα γίνει. Ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου θα έρθει κάποια στιγμή λαχανιασμένος και ενοχλημένος που σηκώθηκε από τις διπλανές καφετέριες και θα αδειάσει το δρόμο παρκάροντας λίγο παρακάτω σε διπλή σειρά. Γιατί όχι ; Οι αστυνομικοί δεν αποτελούν πρόβλημα. Αντιθέτως, αποτελούν είδος προς εξαφάνιση σε τέτοιες γειτονιές. Και σε περίπτωση που κάποιος από αυτούς βρει κάποιο αυτοκίνητο παράνομα παρκαρισμένο, ή θα κάνει τα στραβά μάτια ή θ’ αρχίσει τα παζάρια με τον ιδιοκτήτη για το πρόστιμο, όπως στη λαϊκή αγορά. Λίγο ο δισταγμός του αστυνομικού, λίγο οι υποτιθέμενες γνωριμίες του ιδιοκτήτη συντελούν στο να παραμείνει η κατάσταση ίδια κι απαράλλαχτη.

Όμως υπάρχει κι ένα μικρό παραθυράκι ανοιχτό σ’ αυτή την υπόθεση. Οι οδηγοί μπορούν να δικαιωθούν κάποιες φορές, όταν οι μπάλες των παιδιών απ’ τις αυλές και τα σχολεία, πέφτουν πάνω στα παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και δημιουργούν μικροζημιές. Αυτό θα πει δικαίωση και ανακούφιση!!! Οι ιδιοκτήτες δεν μπορούν να διαμαρτυρηθούν αφού είναι παραβάτες και απομακρύνονται. Κι έτσι, οι υπόλοιποι οδηγοί ευγνωμονούν τα παιδιά και εύχονται ολόψυχα παρόμοια τύχη σε όλους τους παραβάτες των δρόμων...

ΝΕΜΟ!!!

OΝΕΙΡΕΜΕΝΗ Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ, ΠΑΡΑΔΕΙΣΕΝΙΑ Η ΖΩΗ ΜΑΣ Σ' ΑΥΤΗΝ!

Στις πόλεις ζούμε μια ονειρεμένη και παραμυθένια ζωή, τόσο πολύχρωμη όσο και μια ολόκληρη ουρά αυτοκινήτων, σταματημένα μπροστά σε ένα φανάρι.

Καθώς προχωράς αμέριμνος στο δρόμο, δε χρειάζεσαι γουόκμαν. Σε συντροφεύει ο μελωδικός ήχος από τις κόρνες των αυτοκινήτων. Αλλά το ρεπερτόριο δεν έχει μόνο ινστρουμένταλ! Οι φωνές των οδηγών και των περαστικών γίνονται στίχοι στο άσμα της πόλης. Και μέσα σ' όλη αυτή την αξιοθαύμαστη αρμονία, το άρωμα του λεπτού γκρίζου καπνού με μεθά και σε συναρπάζει.

Έλα όμως που, πάνω στην αφηρημάδα σου, πατάς σε μια λακκούβα με λασπόνερα και έντρομος βλέπεις να σβήνονται τα σκίτσα που είχες φτιάξει με τόσο κόπο πάνω στα allstar σου! Δηλαδή ο καλλιτέχνης φίλος σου τα έφτιαξε, αλλά τέλος πάντων. Εξοργισμένος, σκέφτεσαι κάτι άλλο για να ηρεμήσεις. Αλλά, δεν μπορείς.

Και τότε ενδίδεις στον πειρασμό, βγάζεις το mp3 σου από την τσέπη και βάζεις Χατζηγιάννη στη διαπασών. Χωρίς να προσέξεις το βιαστικό οδηγό που παραβαίνει το κόκκινο, περνάς απέναντι υπό τον ήχο του αγαπημένου σου ρεφρέν:

"Είμαι ο ήρωας που μένει μόνος του
Τώρα οι τίτλοι του τέλους θα πέσουν για μένα..."

Τελικά, φτηνά τη γλίτωσες, μόνο ελαφριά διάσειση, οι τίτλοι του τέλους δεν έπεσαν για σένα και λίγη ώρα αργότερα ξυπνάς στο νοσοκομείο, ακούγοντας τη γιαγιά σου να μονολογεί:

-Παναγίτσα μ', μας του μάτιαξαν του πιδί!

Νένα Κάλπη

ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ…ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ,ΤΑ ΧΑΠΙΑ ΜΟΥ…

Κάθε πρωί η κατάσταση καταντά αφόρητη στις πόλεις-ζούγκλες που έχουμε συμβιβαστεί να ζούμε. Θέλει κάποιος να πάει από το σπίτι στη δουλειά, δεν θα κάνει παρά ελάχιστα μέτρα με το αυτοκίνητο λόγω της κίνησης και του μποτιλιαρίσματος. Κ’ εκεί που μπαίνεις όμορφα & ωραία στο αυτοκινητάκι σου & έχεις καλή διαίσθηση για το πώς θα πάει η μέρα σου, στα πρώτα δέκα μέτρα συναντάς έναν υπερτροφικό κύριο που απολαμβάνει μετά περισσής ορέξεως το πρωινό του εντός του οχήματος & ως είναι φυσικό κλείνει όλο το δρόμο χωρίς να νοιάζεται για τους πίσω του. Στη συνέχεια, αφού περάσεις στο επόμενο στάδιο του παιχνιδιού, βρίσκεται μπροστά σου ένας ατζαμής οδηγός, που σαν να μην έφτανε αυτό, έχει κάνει το κινητό του σκουλαρίκι ή χαριεντίζεται πρωινιάτικα με την μπροστινή οδηγό.

Την επόμενη μέρα, αφού έχεις ακούσει κατσάδα λόγω της αργοπορίας, αποφασίζεις κι εσύ, ως είναι φυσικό, να πας στη δουλειά με τα πόδια. Έλα όμως που δεν έχεις προβλέψει ότι τα τζιμάνια οδηγοί που βγάζει αυτή η χώρα επεκτείνουν το μεγαλείο τους & στα πεζοδρόμια, τα οποία είναι που ‘ναι μικρά σου ‘ρχεται & ο άλλος άνετος & χαλαρός & παρκάρει το σαράβαλό του, όπου του κάνει κέφι. Έχεις φτάσει στο σημείο να εκραγείς, αλλά κάνεις κουράγιο & συνεχίζεις το δρόμο σου. Όμως εκεί που δεν το περιμένεις όλο κ κάποιος, που κατέχει άριστα την οδική συμπεριφορά, θα αποπειραθεί να σε φάει λάχανο ενώ περνάς τη διάβαση. Τον βρίζεις λίγο να ξεθυμάνεις & συνεχίζεις να περπατάς. Δεν προφταίνεις να πεις ότι όλα έστρωσαν & δοκιμάζεσαι στην αναρρίχηση των ευωδιαστών λόφων που αποτελούνται από σακούλες απορριμμάτων που έχουν υπερχειλίσει, με συνταξιδιώτες σου τους βασιλείς της κοιλάδας των σκουπιδιών, που μπλέκονται στα πόδια σου, τις αδέσποτες γάτες.

Τελικά βλέποντας ότι & πάλι έχεις αργήσει περπατάς πιο γρήγορα, σχεδόν τρέχεις, λαχανιάζεις κ ιδρώνεις μέχρι να πέσεις σε μια λακκούβα που έχει σκαφτεί για δημόσια έργα. Και μετά σου λένε γιατί οι Έλληνες αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό των Ευρωπαίων που παίρνουν συχνά άδειες!!!

RODANTE

Χρονογραφήματα κατ' απομίμηση του Ροίδη

Η δεύτερη προσπάθειά μας για φέτος είναι η συγγραφή σύντομων χρονογραφημάτων, εμπνευσμένων από το κείμενο του Ε. Ροίδη, Τα υαλοπωλεία. Αφήνουμε τον επικριτικό, σατιρικό εαυτό μας να εκδηλωθεί, καυτηριάζοντας τα κακώς κείμενα στους δρόμους και τα πεζοδρόμια της πόλης μας -και ενίοτε όχι μόνον...

Kι άλλη μια προσπάθεια δημιουργίας με βάση τους τίτλους των κειμένων της λογοτεχνίας

Βλέποντας τον Παπατρέχα στο μυαλό σου τρέχει σφαίρα

ο Γιαννάκης με την μπλε υδρόγειο σφαίρα,

που παρακολουθεί τον Κρητικό Πόλεμο

από το γεφύρι της Άρτας με τους τρεις καλύτερούς του φίλους,

τον Ποσειδώνα,

τον τρανό ζωγράφο

και τον ρωσσαγλογάλο με το μικρό το κεφαλάκι και το μεγάλο το χεράκι,

ενώ ο ζητιάνος παρακολουθώντας

την διαδήλωση του παχύ και του αδύνατου αφιερωμένη

στο αρχαίο θέατρο

που την ξεκινάει ένας Ρώσος συνταγματάρχης από την Λάρισα, φωνάζει: " έχουμε πόλεμο καλέ",

προσπαθώντας να κερδίσει τη γνωριμία του με την Μόνικα, που μόλις τον άκουσε γύρισε σα τρελή, γιατί πίστευε ότι θα ήταν

Άξιον εστί,

μα μόλις είδε το ζητιάνο άφησε από το χέρι

χάμω τον κακό τον μαθητή, φωνάζοντας "παιδί μου" και τότε ο Ορέστης ξύπνησε από τις φωνές των μεγάλων που σκότωσαν την τελευταία αρκούδα του Πίνδου

φωνάζοντας : "παν και αυτά τα ζα!!"

Δανάη Ζώη