Τα πλοία του Χριστόφορου Κολόμβου

Στα τρία βίντεο που ακολουθούν μπορείτε να δείτε τις τρισδιάστατες αναπαραστάσεις των πλοίων με τα οποία τις 3/9/1492 αναχώρησε ο Χρ. Κολόμβος  (1451-1506) για το πρώτο του ταξίδι από το λιμάνι του Πάλος στη Νότια Ισπανία, με σκοπό την ανεύρεση των Ινδιών, πλέοντας δυτικά.

Είναι οι καραβέλες Σάντα Μαρία, Λα Πίντα, Λα Νίνια (Σάντα Κλάρα).

Η ταινία 1492: Conquest Of Paradise που γυρίστηκε με θέμα τις ανακαλύψεις του Χρ. Κολόμβου είναι επενδεδυμένη μουσικά από το Βαγγέλη Παπαθανασίου.

Οι σημειώσεις του ημερολογίου καθώς και άλλες επιστολές και έγγραφα από τα τρία τελευταία ταξίδια του μεγάλου θαλασσοπόρου κυκλοφορούν και σε ελληνική μετάφραση για όσους ενδιαφέρονται να διαβάσουν περισσότερα:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΚΟΛΟΜΒΟΣ
Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ 
Τ. Α' ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΛΟΙΟΥ 1492-1493
Μετάφραση: ΝΤΙΝΟΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
Εκδόσεις: ΑΙΟΛΟΣ, ΑΘΗΝΑ 1984

ΚΟΛΟΜΒΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ 
Τ. Β' ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ 1493- 1504
Μετάφραση: ΓΙΑΝΝΑ ΝΙΚΟΛΙΤΣΑ
Εκδόσεις: ΑΙΟΛΟΣ

ΚΟΛΟΜΒΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΚΟΛΟΜΒΟΥ
Μετάφραση: ΚΕΚΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ
Εκδόσεις: ΛΙΒΑΝΗΣ Α.Α., 1992

Ας δούμε κάποια αποσπάσματα:



Ο Ναύαρχος κάλεσε τους δύο κυβερνήτες κι όλους εκείνους που πάτησαν στεριά  και τους ζήτησε να πιστοποιήσουν ότι αυτός, ενώπιον όλων, καταλάμβανε το εν λόγω νησί όπως και πράγματι κατέλαβε- στο όνομα του βασιλιά και της βασίλισσας, των Κυρίων του, κάνοντας τις απαραίτητες διαβεβαιώσεις, που υπάρχουν με κάθε λεπτομέρεια στα συμβόλαια, τα οποία έγιναν γραπτά εσαεί.

Χριστόφορος Κολόμβος, Η ανακάλυψη της Αμερικής, Ημερολόγιο πλοίου, 1492-1493, μτφρ.Ν.Βατικιώτης, εκδ. Αίολος, Αθήνα 1984, σελ. 41.

Όλοι ευχαρίστησαν τον Κύριό μας για το τόσο μεγάλο καλό κι ένα τέτοιο μεγάλωμα της χριστιανοσύνης, που χάρισε στους βασιλιάδες της Καστίλης, και όλοι τους θεωρούσαν άξιους, γιατί οι Υψηλότητές τους δούλευαν και αγωνίζονταν για την πρόοδο της θρησκείας του Χριστού.

 ...

Έχω όμως την ελπίδα μου στον Κύριο ότι αυτή η επιχείρηση θα προσδώσει την πιο μεγάλη τιμή στη χριστιανοσύνη, ενώ καμία άλλη ως τώρα, με τόσο λίγα έξοδα, δεν οδηγήθηκε σε τόσο καλή έκβαση.

Χριστόφορος Κολόμβος, Η ανακάλυψη της Αμερικής, Ημερολόγιο πλοίου, 1492-1493, μτφρ. Ν. Βατικιώτης, εκδ. Αίολος, Αθήνα 1984, σελ. 203, 207

Φεύγουμε για Βενετία και Cern: Φρούδες ελπίδες...

To project Βενετία-Cern έχει φτάσει στην τελική του ευθεία και όλοι μας είμαστε υπ' ατμόν μαζεύοντας τις βαλίτσες μας. Τρίτη ξημερώματα οι επίδοξοι εκδρομείς ξεκινούν γεμάτοι όνειρα και ελπίδες .... Οι συνοδοί καθηγητές τους αφιερώνουν το βιντεάκι που ακολουθεί και που αναδείχτηκε ως εθνικός ύμνος του ταξιδιού αυτού.

Φρούδες ελπίδες vs σκληρή πραγματικότητα

View more presentations or Upload your own.

Ταξιδεύοντας με τη μηχανή του χρόνου

Στα πλαίσια του μαθήματος της νεοελληνικής γλώσσας, ταξιδέψαμε με τη μηχανή του χρόνου σε οποία χρονική περίοδο ο καθένας επιθυμούσε, συναντηθήκαμε με σημαντικά πρόσωπα της ιστορίας, μιλήσαμε μαζί τους και σας μεταφέρουμε τους διαλόγους μας ή παρακολουθήσαμε ως βουβοί θεατές γεγονότα και προσωπικές στιγμές του παρελθόντος να εκτυλίσσονται μπροστά μας και σας τα διηγούμαστε.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ

Ταξιδεύουμε στην Αθήνα την 3η Σεπτεμβρίου του 1843. Βρισκόμαστε έξω από τα ανάκτορα του Όθωνα περιστοιχισμένοι από εκατοντάδες επαναστατημένους Έλληνες, που ζητούν την παραχώρηση συντάγματος. Ξαφνικά μέσα στο πλήθος διακρίνουμε τον στρατηγό Μακρυγιάννη και του θέτουμε μερικές ερωτήσεις σχετικά με αυτή τους την εξέγερση.

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ:  Εσείς δεν είστε ο στρατηγός  Μακρυγιάννης, ο ήρωας της ελληνικής επανάστασης;

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ:   Ναι ορέ πατριώτη εγώ είμαι, αλλά το ήρωας, ασ’ το να το πάρει η ευχή .... Πολεμήσαμε τον οχτρό και τώρα είμαστε σκλαβωμένοι στους Βαυαρούς …

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ:  Και με αυτή σας την εξέγερση τι ζητάτε;

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ:  Σύνταγμα ορέ, να χορτάσει ο λαός ψωμάκι και να κερδίσει την ελευθερία του!

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗ:  Είστε δηλαδή σκλαβωμένοι στον βασιλιά;

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ:  Άμα έχει ο βασιλιάς όλες τις εξουσίες και κυβερνά  μόνος του, ο λαός δυστυχεί ...

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ:   Και νομίζετε ότι θα τον πείσετε να σας παραχωρήσει σύνταγμα;

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ:  Δεν θα έχει και άλλη επιλογή. Ο λαός είναι αγριεμένος και δεν θα ανεχτεί τα καμώματα του Όθωνα. Η θα δώσει σύνταγμα ή θα φύγει. Αμάν πια !!  Ο κόμπος έφτασε στο χτένι .

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ:  Και τι θα κάνετε αν ο στρατός αρχίσει να σας χτυπάει;

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ:  Μωρέ ποιος στρατός; Αφού και αυτός μαζί μας είναι! Όλοι μαζί μας είναι, ακόμη και ο ίδιος ο Θεός … δεν θα’ χει άλλη επιλογή σου λέω …!

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ:  Και τι θα πουν οι Μεγάλες Δυνάμεις;

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ:  Μα και αυτές έχουν σύνταγμα. Εμείς δεν ζητάμε να διώξουμε τον βασιλιά  θέλουμε μόνο ένα κράτος με νόμους και δικαιώματα για τον λαό, να μην μπορούν οι ξένοι να μας κάνουν δούλους, να μπορούμε να ψηφίζουμε, να προστατεύεται η ιδιοκτησία μας και να μπορούμε ελεύθερα να εκφράζουμε την σκέψη μας βρε αδερφέ ! Σάμπως και στην Αγγλία δεν ισχύουν αυτά;

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ:  Φαντάζομαι πως ναι. Άντε …καλό αγώνα πατριώτη και μακάρι να πετύχουμε τον αγώνα μας αυτό …

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ:  Να πας στην ευχή της Παναγιάς.  Και όσο για τον αγώνα μας είμαι πολύ σίγουρος ότι θα λυγίσει τελικά ο Όθωνας και θα μας το δώσει το σύνταγμα …

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ: Το ίδιο και εγώ …το ίδιο και εγώ…

(Ταξιδιώτης στο χρόνο: Παρασκευή Αντωνίου)

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ

Ένα καλοκαιρινό δειλινό περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της Ρώμης ανάμεσα σε Αναγεννησιακά μνημεία συνάντησα ένα πολύ σημαντικό καλλιτέχνη της Αναγέννησης και πολύ γνωστό μέχρι σήμερα, τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Μεσήλικας, γιγαντόσωμος, με γκρίζα μακριά μαλλιά, γενειάδα, αλλά με σπινθηροβόλα ματιά νέου ανθρώπου και σοφία άπειρη, επιβλητικός στεκόταν μπροστά στο καβαλέτο του με ένα απόκοσμο βλέμμα, αυτό του καλλιτέχνη. Στάθηκα λίγο μπροστά του και τον θαύμασα γεμάτη προβληματισμό και ερωτήματα για την πολύπλευρη προσωπικότητά του. Είχα ακούσει ότι ήταν ένας homo universalis, ένας καθολικός άνθρωπος, ζωγράφος, γλύπτης, αρχιτέκτονας, μηχανικός, μουσικός και λογοτέχνης. Σα να μάντεψε τις σκέψεις μου, χάθηκε για λίγο μέσα στο απόκοσμο βλέμμα του και μετά επανήλθε στην πραγματικότητα.

-Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Μου ήρθε μια φαεινή ιδέα. Μήπως θέλετε να σας κάνω το πορτραίτο;
-Ταξιδιώτης: Ευχαριστώ πολύ. Τιμή μου! Θα ήθελα όμως πριν από οτιδήποτε άλλο να μάθω κάποια πράγματα για εσάς, για την προσωπικότητά σας, για τη ζωή σας και για το έργο σας, αφού μέχρι σήμερα μετά από έξι αιώνες θεωρείστε ανυπέρβλητος και είστε ένας από τους πιο πολυσυζητημένους του καιρού μας. Μιλήστε μου λοιπόν για τη ζωή σας.
-Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Γεννήθηκα στη φλωρεντία και μαθήτευσα κοντά στο ζωγράφο και γλύπτη Βερόκιο.
-Ταξιδιώτης: Ποια ήταν τα πρώτα έργα σας ;
-Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Ο Ευαγγελισμός, η Παναγία με το Γαρίφαλο και η Προσκύνηση των μάγων.
-Ταξιδιώτης: Ποια περίοδος της ζωής σας είναι πιο δημιουργική και γόνιμη;
-Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Είναι η δεύτερη περίοδος της δημιουργίας μου στο Μιλάνο, όπου οι δραστηριότητές μου ήταν ετερογενείς: γεωμετρία, ανατομία, βοτανική, αμυντικά έργα και όπλα, μελέτες ύδρευσης, οργάνωση γιορτών και θρησκευτικών παραστάσεων.
-Ταξιδιώτης: Με τη ζωγραφική δεν ασχοληθήκατε αυτή την περίοδο;
-Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Μα φυσικά. Δημιούργησα τα κυριότερα έργα μου: την Παναγία των Βράχων και το Μυστικό Δείπνο, μια τοιχογραφία.
-Ταξιδιώτης: Δηλαδή κατεξοχήν δημιουργείτε στο Μιλάνο;
-Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Όχι μόνο. Απ’ το 1499 περιπλανιέμαι στη Μάντοβα, στη Βενετία, στη Φλώριντα, στο Μιλάνο μέχρι τη Ρώμη, εδώ που με βρήκες.
-Ταξιδιώτης: Και τη Τζοκόντα, την περίφημη προσωπογραφία πού την δημιουργήσατε;
-Λεονάρντο Ντα Βίντσι : Στη Φλωρεντία. Δε φανταζόμουν όμως ότι θα έβρισκε τέτοια απήχηση. -Ταξιδιώτης: Με ποιες προσωπικότητες της εποχής σας γνωριστήκατε στη Ρώμη;
-Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Η Ρώμη εκείνη την εποχή ήταν ένα μεγάλο σχολείο τέχνης και γραμμάτων. Ξεχώρισα όμως ανάμεσα σε πολλές και πολυσχιδείς προσωπικότητες τον αρχιτέκτονα Μπραμάντε, το μαθηματικό Πιτσιόλι και το νεαρό ζωγράφο Ραφαήλ Σάντι.
-Ταξιδιώτης: Είχατε προτάσεις από Ευρωπαίους για να εργαστείτε και να προσφέρετε τους καρπούς της τέχνης σας εκτός της Ιταλίας;
-Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Βεβαίως! Με είχε προσκαλέσει ο Φραγκίσκος ο πρώτος για την πόλη Αμπονάζ της Γαλλίας και μου είχε υποσχεθεί ετήσια επιχορήγηση. Ακόμη το σκέφτομαι. Ίσως αποφασίσω να πάω. Τώρα όμως ονειρεύομαι κάτι πολύ σπουδαίο. ‘Ήδη έχει αρχίσει η φάση της έμπνευσης και το έναυσμα μου το δώσατε εσείς. Παρακαλώ καθίστε να κάνω το πορτραίτο σας.

( Ταξιδιώτης στο χρόνο: Ανδρονίνη Δημητρίου)

 ΣΥΝΟΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΡΙΛΑΟ ΤΡΙΚΟΥΠΗ

-Ποιός είναι ο τίτλος του άρθρου που δημοσιεύσατε και τι υποστηρίζετε με αυτόν;
-Ο τίτλος του είναι "Τις πταίει;" και υποστηρίζω ότι ο βασιλιάς θα έπρεπε να διορίζει πρωθυπουργό που έχει τη ''δεδηλωμένη εμπιστοσύνη της βουλής''.

-Τι εννοείτε με αυτόν τον όρο;

-Εννοώ την υποστήριξη της πλειοψηφίας των βουλευτών.

-Τι προβλέπει το πρόγραμμά σας αν βγείτε βουλευτής;

-Οι στόχοι μου συνοψίζονται στη δημιουργία ενός κράτους σύχρονου και οικονομικά ανεπτυγμένου.

-Προβλέπετε ότι θα πάρετε κάποιο δάνειο αν η χώρα πέσει σε οικονομική ύφεση;

-Αν είναι σοβαρά τα πράγματα γιατί όχι;

(Ταξιδιώτης στο χρόνο: Αναστάσιος Δερμιτζόγλου)

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΓΙΑΤΡΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1940

                  

Ξημερώνει  πάλι , όμως τι σημασία έχει; Στην παρούσα κατάσταση, είτε ο ήλιος μας φωτίζει είτε το φεγγάρι μας συνοδεύει, το ίδιο μας κάνει. Ο ύπνος έχει εξελιχθεί σε πολυτέλεια. Παρ ’όλα αυτά καθόλου δεν μας νοιάζει. 

Μέρα με την μέρα οι τραυματίες του πολέμου αυξάνονται, μέρα με την μέρα ο πόνος εντείνεται. Τα φάρμακα και τα αναισθησιογόνα λείπουν, έτσι εγώ και οι υπόλοιποι γιατροί αντιμετωπίζουμε τη γάγγραινα και τα κρυοπαγήματα των στρατιωτών με ιδιαίτερα επώδυνους τρόπους για τους ίδιους. Παρ’όλα αυτά, προσπαθούμε να τους γιατρέψουμε για να συνεχίσουν να μάχονται ,για να γυρίσουν στον αγώνα. Τον βλέπω στα μάτια τους τον πόνο και τους λυπάμαι, όμως βλέπω στα μάτια τους και το θάρρος και τους θαυμάζω. Οι γυναίκες; Στον αγώνα και αυτές προσπαθούν με κάθε τρόπο να τους βοηθήσουν. Τα παιδιά; Οι ηλικιωμένοι; Όλοι προσπαθούν, δεν εγκαταλείπουν γιατί  έχουν στην καρδιά τους την ελπίδα, παντοτινό σύντροφο. Όλοι αγωνιζόμαστε για έναν κοινό σκοπό: την ελευθερία μας.

(Ταξιδιώτης στο χρόνο: Ευαγγελία Γοργόλη)

                                  

                                                                                                                                                          

Oδυσσέα Ελύτη, Άξιον Εστί

"Πλεονάκις επολέμησάν με εκ νεότητός μου και γαρ ουκ ηδυνήθησάν μοι" ΨΑΛΜΟΣ    ΡΚΗ

Με την αναφορά αυτή αρχίζει το έργο του Άξιον Εστί ο Ο. Ελύτης. Ας προσπαθήσουμε να διατρέξουμε έστω και με μια ματιά ολοκληρωμένο το έργο σε ψηφιακή μορφή, εδώ. Προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσουμε όλοι τουλάχιστον όλο το κείμενο της  Γένεσης για να εντάξουμε  οργανικά στο σύνολό του το απόσπασμα που μελετούμε.

Για να πάρουμε μια εικόνα του κειμένου και της μελωδίας στην οποία παραπέμπει το ομώνυμο έργο του Ο. Ελύτη, ας ακούσουμε

• τον ύμνο Άξιον Εστί,  από εκκλησιαστική χορωδία

• και από τη φωνή του Π. Γαϊτάνου

• την απαγγελία από τον Μ. Κατράκη του Προφητικού από το Άξιον Εστί

Το απόσπασμα από το Άξιον Εστί  "Ανοίγω το στόμα μου", από τον πρώτο εκτελεστή του μελοποιημένου έργου από το Μίκη Θεοδωράκη, Γ. Μπιθικώτση

και ένα ακόμη απόσπασμα από τις πρώτες εκτελέσεις του



Απαγγελία άλλου αποσπάσματος από το Άξιον Εστί με τη φωνή της Ε. Παππά από το Ανθολόγιο αναγνώσεων του Σπουδαστηρίου Νέου Ελληνισμού

Απαγγελία του αποσπάσματος "Ναοί στο σχήμα του ουρανού" του Άξιον Εστί από τον ίδιο τον ποιητή



και ένα ακόμη απόσπασμα από το Προφητικό του ίδιου έργου με τη φωνή του ποιητή και πάλι



Απόδοση σε βίντεο του αποσπάσματος της Γένεσης που μελετάμε από το 3ου Γ/σιου Τούμπας Θεσ/κης και τη φιλόλογο Κ. Προκοπίου.



Ας δούμε επίσης τι έγραφε η εφημερίδα Ελευθερία στις 17/10/1964  για τη μελοποίηση του έργου από το Μίκη Θεοδωράκη.

Και ας χρησιμοποιήσουμε ως παράλληλο κείμενο ένα απόσπασμα από το ίδιο έργο

Τὴ γλῶσσα μου ἔδωσαν ἑλληνικὴ

Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
τὸ σπίτι φτωχικὸ στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου...
Μονάχη ἔγνοια ἡ γλῶσσα μου στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου...
Ἐκεῖ σπάροι καὶ πέρκες
ἀνεμόδαρτα ρήματα
ρεύματα πράσινα μὲς στὰ γαλάζια
ὅσα εἶδα στὰ σπλάχνα μου ν' ἀνάβουνε
σφουγγάρια, μέδουσες
μὲ τὰ πρῶτα λόγια τῶν Σειρήνων
ὄστρακα ρόδινα μὲ τὰ πρῶτα μαῦρα ρίγη...
Μονάχη ἔγνοια ἡ γλῶσσα μου, μὲ τὰ πρῶτα μαῦρα ρίγη...
Ἐκεῖ ρόδια, κυδώνια
θεοὶ μελαχροινοί, θεῖοι κ' ἐξάδελφοι
τὸ λάδι ἀδειάζοντας μὲς στὰ πελώρια κιούπια.
Καὶ πνοὲς ἀπὸ τὴ ρεμματιὰ εὐωδιάζοντας
λυγαριὰ καὶ σχῖνο
σπάρτο καὶ πιπερόριζα
μὲ τὰ πρῶτα πιπίσματα τῶν σπίνων
ψαλμῳδίες γλυκὲς μὲ τὰ πρῶτα-πρῶτα Δόξα Σοί...
Μονάχη ἔγνοια ἡ γλῶσσα μου, μὲ τὰ πρῶτα-πρῶτα Δόξα Σοί!..
Ἐκεῖ δάφνες καὶ βάγια
θυμιατὸ καὶ λιβάνισμα
τὶς πάλες εὐλογώντας καὶ τὰ καριοφίλια
στὸ χῶμα τὸ στρωμένο μὲ τ' ἀμπελομάντιλα,
κνῖσες, τσουγκρίσματα
καὶ Χριστὸς Ἀνέστη
μὲ τὰ πρῶτα σμπάρα τῶν Ἑλλήνων!
Ἀγάπες μυστικὲς μὲ τὰ πρῶτα λόγια του Ὕμνου...
Μονάχη ἔγνοια ἡ γλῶσσα μου, μὲ τὰ πρῶτα λόγια του "Υμνου.

Ψηφιακές αφηγήσεις. Guernica: η αφήγηση μιας ιστορίας σε πολλές διαστάσεις

Μιλώντας για τη φρίκη του πολέμου μελετούμε ένα παράδειγμα του πώς αυτή έχει αποτυπωθεί σε ένα έργο τέχνης, όπως η Guernica (1937) του Pablo Picasso, ο οποίος, εκτός του ότι ζωγραφίζει  για να αποτυπώσει την καταστροφή, γράφει για το ίδιο θέμα :

... "cries of children, cries of women, cries of birds, cries of flowers, cries of timbers, and of stones, cries of bricks, cries of furniture, of beds, of chairs, of curtains, of pots, of cats, and of papers, cries of odors which claw at one another, cries of smoke pricking the shoulder of the cries which stew in the cauldron and of the rain of birds which inundates the sea which gnaws the bone and breaks its teeth biting the cotton wool which the sun mops up from the plate which the purse and the pocket hide in the print which the foot leaves in the rock."

Το έργο εκτίθεται σήμερα στο μουσείο Reina Sofia στη Μαδρίτη και έχει διαστάσεις 3,49 x 7,77 μ.

Μπορούμε να το δούμε από πιο κοντά εδώ και να επιχειρήσουμε να το προσεγγίσουμε τμηματικά . Αν πάλι η επαφή με το έργο μας φαίνεται δύσκολη, και δικαιολογημένα, υπάρχει  στη διάθεσή μας χρήσιμη βοήθεια, για να συμφιλιωθούμε με την τεχνοτροπία του ζωγράφου και το συγκεκριμένο έργο ειδικότερα.

Ίσως πάλι να οδηγηθούμε ένα βήμα πιο πέρα στην κατανόησή του με τη βοήθεια της τεχνολογίας ,που έχει κάνει εφικτή μια τρισδιάστατης απόδοση του έργου, όπως αυτή που επιχειρεί η  Lena Gieseke:

O ίδιος ο πίνακας, ως έργο τέχνης, αλλά και το θέμα του, ο ισπανικός εμφύλιος και η καταστροφή που επέφερε, έχει τόση δύναμη που υπήρξε πηγή έμπνευσης και για άλλους σημαντικούς ανθρώπους της τέχνης. Οι σκηνοθέτες  Alain Resnais -από τους σημαντικούς εκπροσώπους της γαλλικής κινηματογραφικής παραγωγής- και  Robert Hessens - που έχει στο ενεργητικό του και άλλες ταινίες αφιερωμένες σε σημαντικούς ζωγράφους- δημιουργούν το 1950 μια ταινία μικρού μήκους με τίτλο Guernica, ως μια ανάγνωση του πίνακα με τη βοήθεια και άλλων έργων του ζωγράφου και πάνω σε ένα ποιητικό κείμενο του Paul Eluard, στενού φίλου του Picasso, που είναι εξίσου εμπνευσμένο από το βομβαρδισμό και την καταστροφή της πόλης και έχει τίτλο La victoire de Guernica (1938).

Εμπνευσμένο από το ίδιο έργο είναι επίσης ένα σύντομο βίντεο, εραστιεχνική δημιουργία ενός βραζιλιάνου φοιτητή της σχολής κινηματογράφου του Vancouver :

i-create - do we create?

Το Υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων οργανώνει πανελλαδικό μαθητικό διαγωνισμό διαδικτυακά, αφιερωμένο σε τέσσερις μεγάλους λογοτέχνες, τα λόγια των οποίων ακόμη αντηχούν στην καθημερινότητά μας και μας καλεί να τους ανακαλύψουμε, να τους αγαπήσουμε, να συζητήσουμε δημιουργικά, να «συνομιλήσουμε» μαζί τους, να αφήσουμε το δικό μας μήνυμα στον «τοίχο τους». 

«Παπαδιαμάντης - Ελύτης- Γκάτσος -Τσίρκας:  100 χρόνια μετά!!!»

Μας προτείνει να γράψουμε (ατομικά ή με παρέα)  τη δική μας ιστορία και να την δημοσιοποιήσουμε φτιάχνοντας ένα ιστολόγιο, μια αφίσα μπλογκ ή ένα  βίντεο το οποίο θα δημοσιευτεί μέσα από την πλατφόρμα www.i-create.gr της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης. 

Ενδιαφέρεστε να πάρουμε μέρος στο διαγωνισμό;;;