δημιουργική … γραφή

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

21 Mαρτίου

H μέρα έχει αφιερωθεί στην ποίηση. Έχει αφιερωθεί όμως εξίσου και στην εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων, με πρωτοβουλία των Ηνωμένων εθνών και με αφορμή το γεγονός ότι αυτή την ημέρα στη Νότιο Αφρική το 1960, κάτω από το καθεστώς του απαρτχάιντ, σκοτώθηκαν από την αστυνομία 69 άνθρωποι που διαδήλωναν ειρηνικά εναντίον του.
Φαινόμενα εκδήλωσης ρατσισμού εκδηλώνονται πια και στη χώρα μας με όποια ευκαιρία. Ας τα προσέξουμε μήπως και μπορέσουμε να συμβάλουμε κι εμείς στο να τα ξεπεράσουμε.

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα, το θέμα των προσφύγων, απασχολεί ιδιαίτερα κράτη και κυβερνήσεις και καλό θα ήταν και καθένας από μας να μπορέσει να συλλογιστεί έστω και για λίγο πάνω στο πρόβλημα αυτό, που έχει φέρει στα σύνορα, αλλά και στο εσωτερικό της χώρας μας, χιλιάδες ανθρώπους κυνηγημένους και συχνά απελπισμένους.

Η Ύπατη Αρμοστία των Ηνωμένων Εθνών που ασχολείται με το θέμα των προσφύγων έχει δημιουργήσει ένα διαδικτυακό παιγνίδι για παιδιά, ώστε να έχουν, έστω ηλεκτρονικά, βιώσει την εμπειρία του να είσαι πρόσφυγας.

Δοκιμάστε το!


Επισκεφτείτε ακόμη τον ελληνικό  ιστότοπο της Ύπατης Αρμοστείας για τους πρόσφυγες για να ενημερωθείτε και πιθανώς να βρείτε και τρόπους να βοηθήσετε, αν το επιθυμείτε,


Δείτε και το βίντεο που ακολουθεί, γιατί θα πρέπει να θυμόμαστε ότι όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν συμβαίνουν δίχως την ανοχή ή τη συμβολή μας.





Ας μην ξεχνάμε όμως σήμερα και την ποίηση και μάλιστα μια ελληνίδα ποιήτρια, την Κική Δημουλά, που την προηγούμενη εβδομάδα τιμήθηκε με το Ευρωπαϊκό βραβείο Λογοτεχνίας για το 2010. Δείτε ένα μικρό απόσπασμα από μια συνέντευξή της, διαβάστε ένα μικρό δείγμα της ποίησής της. Ίσως σας φανεί σχετικό.





Κική Δημουλά
Ελάνθανε

Οτι ήμουνα ένας άνθρωπος
Που όλο με σκυμμένο το κεφάλι
Με περπατάγανε οι δρόμοι, αυτό πράχθηκε φανερά σας.
Σας το αφήνω. Επάνω του λοιπόν,
Αποκεφαλίστε το,
Μοιράστε το σ΄ όσες υποτιμήσεις θέλετε
-πως γην και ύδωρ έδωσα σε φόβους
και σήκωσε κεφάλι η ηττοπάθεια -,
ρίξτε το ολόκληρο
σ' όσες αδιαφορίες σας κι άλλο πεινάνε,
πετάξτε το σε δυό παλιογραμμούλες τύμβο.
Όμως πως σκύβοντας
Ατένιζα ουρανό,
Αυτό δεν θα το αγγίξετε .
Επράχθηκε κρυφά σας
Το έκρυψα καλά
Στην ασφαλή του κεφαλιού μου
Τη λιμοκτόνα στάση.
Σκύβοντας ουρανό ατένιζα
Που εφτιαξα από πτώσεις.
Μαζεύοντας σπυρί – σπυρί
Ο,τι δεν αφομοιωνε το ύψος.
......

Και κλείνω με λίγη μουσική που συνειρμικά ανακάλεσα, γιατί δε βλέπουν όλοι το διπλανό τους σα βάρος ... κάποιοι μάλιστα τον βλέπουν σαν αδελφό!

He ain't heavy, he's my brother
The Hollies
(B. Scott, B. Russell)

The road is long, with many of winding turns
That lead us to (who knows) where, who knows where?
But I'm strong, strong enough to carry him - yeah
He ain't heavy - he's my brother

So long we go, his welfare is my concern
no burdon is he to bear, we'll get there
But I know he would not encumber me
He ain't heavy - he's my brother

If I'm leaving at all, if I'm leaving with sadness
that everyone's heart isn't filled with the gladness
of love for one another.

It's a long, long road, from which there is no return
While we're on the way to there, why not share?
And the long doesn't way me down at all
He ain't heavy - he's my brother

2 σχόλια:

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Τι εύστοχα που συνδύασες τις δυο "μέρες". Και πόσο σημαντικό να "βολτάρει" κανείς στο διαδίκτυο και να συναντάει τέτοιες γειτονιές.

annboukou είπε...

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Διονύση. Σήμερα βέβαια, ήταν και μέρα αφιερωμένη στον ύπνο, ελπίζω όμως να μη μας έχει συλλάβει κοιμώμενους!