δημιουργική … γραφή

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Eυριπίδης και James Cameron. Ανορθόδοξες συναντήσεις ή μήπως τα ουσιαστικά ερωτήματα δεν έχουν χρόνο και δεν ορίζονται από το μέσον;

Αφιερωμένο στους μαθητές του Γ4
μαζί με τους οποίους φέτος προσπαθούμε να προσεγγίσουμε το αρχαίο δράμα.




Ο Jake Sully και το είδωλο της Ελένης.

Όταν ο Ευριπίδης έβαζε τους θεατές που παρακολουθούσαν την τραγωδία του Ελένη να αναρωτηθούν για το αληθές και το φαινόμενο σίγουρα δεν είχε κατά νου τι διαστάσεις μπορεί να δώσει στο ίδιο πανάρχαιο πρόβλημα σχετικά με την αλήθεια των πραγμάτων η εισβολή υψηλών τεχνολογικών δυνατοτήτων στη ζωή μας. Οι κόσμοι της εικονικής πραγματικότητας φαίνεται να δραπετεύουν ακόμη κι από τα πιο "προχωρημένα" διαδικτυακά παιγνίδια και σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον εισβάλλουν στην πραγματικότητα, όπως κανείς μπορεί να την ορίσει. Γίνονται αιτίες πολέμων, ξεκινούν ιστορίες αγάπης, ξεπερνούν τους περιορισμούς τους. Το ίδιο άραγε δεν έκανε και το είδωλο της πιο φημισμένης Ωραίας της αρχαιότητας;

Το ερώτημα κατά πόσον οι αισθήσεις μπορούν να μας πληροφορήσουν για το αληθές, εξακολουθεί να υφίσταται σε έναν κόσμο που η επιστήμη τις διαψεύδει καθημερινά-απαγορεύοντάς μας να πιστέψουμε ότι ο ήλιος που βλέπουμε κινείται γύρω μας, τα άστρα που βλέπουμε υπάρχουν αυτή τη στιγμή που εμείς συλλαμβάνουμε με τη όρασή μας την εικόνα τους, ότι το τραπέζι που ακουμπάμε για να γράψουμε αυτά τα λόγια είναι ύλη και η προσπάθεια που καταβάλλουμε για να του αλλάξουμε θέση ενέργεια- ενώ την ίδια στιγμή ο πολιτισμός μας υποκλίνεται στις απαιτήσεις τους, καλλιεργώντας μεθοδικά τη πίστη ότι η κατανάλωση κάθε είδους αγαθού συνεπάγεται την "ευτυχία" με όλα της τα επακόλουθα.

Σήμερα με το Γ4 προβληματιστήκαμε, με την ευκαιρία που μας δίνει η μελέτη της Ελένης του από σκηνής φιλοσόφου, για το πώς μπορούμε να δούμε, μέσα από τα γυαλιά που μας προσφέρει, όχι ο 3D κινηματογράφος, αλλά η φιλοσοφία και τα μεγάλα ερωτήματά της, την παρέμβαση του θεού της τεχνολογίας στις ζωές των ανθρώπων. Προσπαθήσαεμε να επεκτείνουμε τη διάκριση του είναι και φαίνεσθαι στο Avatar για καταλήξαμε να αναρωτιόμαστε για την ευθύνη των ηρώων στον κόσμο της Ευριπίδειας τραγωδίας, όπου οι θεοί φαίνεται να παίζουν με τους ανθρώπους και οι τύχες τους να είναι έρμαιο στις θεϊκές παρορμήσεις. Ποιες είναι όμως, άραγε, οι ευθύνες του σημερινού θεατή του Avatar στον κόσμο που η τεχνολογία ορίζει; Πόσα δεν κάνουμε "για ένα πουκάμισο αδειανό";

Αρκετά για σήμερα! Είναι δύσπεπτα αυτού του είδους τα ερωτήματα. Ελπίζω όμως να μη σταματήσουμε εδώ τους προβληματισμούς μας, γιατί το επόμενο τρίμηνο μας περιμένουν στη γωνία τα Φιλοσοφικά Κείμενα, απαιτητικά.



Δεν υπάρχουν σχόλια: