δημιουργική … γραφή

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ Ν.Ε. ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Στις αρχές του 18ου αιώνα ο κυρίαρχος τρόπος έκφρασης ήταν τα δημοτικά τραγούδια. Τα δημοτικά τραγούδια χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Αυτά τα οποία αναφέρονται σε διάφορες εκδηλώσεις της ζωής, αυτά που δημιουργήθηκαν λόγω κάποιου σημαντικού ιστορικού γεγονότος και λέγονται ιστορικά τραγούδια και αυτά που ξεχωρίζουν για τον ιδιαίτερο αφηγηματικό τους τρόπο και λέγονται παραλογές. Γενικά, τα δημοτικά τραγούδια διακρίνονται για την απλότητα των εκφραστικών τους μέσων και τρόπων και για το ότι με λίγες λέξεις περιγράφουν πολλά πράγματα και γεγονότα. Ενδεικτικά τέτοια τραγούδια είναι το ‘Να μου το πάρεις ύπνε μου’ το ‘Κοιμήσου αστρί’ και το ‘Της Πάργας’ . Την ίδια εποχή στην Κρήτη γράφτηκε ο ‘Ερωτόκριτος’ ο οποίος μιλάει για την αγάπη του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας.
Ο ‘Θούριος’ του Ρήγα Φεραίου και ο Αδαμάντιος Κοραής με τον ‘Παπατρέχα’ προετοιμάζουν τον ελληνικό λαό για τον μεγάλο αγώνα, την Επανάσταση. Την επανάσταση περιγράφουν αναλυτικά και τα ‘Απομνημονεύματα’ που είναι ένα είδος ‘Αυτοβιογραφίας’ στα οποίο κάποιοι άνθρωποι όπως ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο Εμμανουήλ Ξάνθος και ο Χριστόφορος Περραιβός προσφέρουν την μαρτυρία τους για το τι έζησαν τι έπαθαν και τι έμαθαν.
Στα ιταλοκρατούμενα Επτάνησα η λογοτεχνία και η ποίηση γνωρίζουν μεγάλη άνθιση και ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός γράφει τους ‘Eλεύθερους πολιορκημένους’ ένα επικολυρικό ποίημα και ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης το ‘Ο Δήμος και το καρυοφύλλι του’ . Οι επτανήσιοι ποιητές ύμνησαν την κήρυξη της ελληνικής επανάστασης και ακολούθησαν το ρεύμα το ρομαντισμού.
Με την απελευθέρωση ο Υμνος εις την ελευθερία γίνεται ο εθνικός μας ύμνος.

Νίκος Θεμελής

Δεν υπάρχουν σχόλια: