Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Προχθές καθώς πήγαινα στην παραλία της Πάργας στο δρόμο σταματήσαμε στο γιοφύρι της Άρτας, επειδή επέμεναν οι μεγάλοι, να το δούμε. Τέτοια χαρά και ενθουσιασμό που ένιωσα δεν είχαν ξανανιώσει στο βίο μου, όταν το είδα.
Χθες το βράδυ μαζί με τον Ορέστη, ο οποίος δεν είναι κακός μαθητής, κάνει ό,τι μπορεί και θέλει λέει να ακολουθήσει την τέχνη του αγιογράφου και του ζωγράφου παρόλο που είναι δουλειές χωρίς ελπίδα πήγαμε στο Αρχαίο Θέατρο «Ποσειδώνα», όπου έκανα γνωριμία με την Μόνικα. Το θέατρο αυτή την περίοδο λειτουργεί ως θερινός κινηματογράφος και παρακολούθησα τη νυχτερινή προβολή της ταινίας "Στα 200π.Χ", η οποία αναφέρεται σε κάποιες περιοχές που έχουν πόλεμο. Στην ταινία, με τις διαδηλώσεις που έκαναν οι άνθρωποι, ζητούσαν την τελευταία ελπίδα. Η ταινία ήταν γεμάτη φωνές και ουρλιαχτά. Άξιον εστί που πήγα να την δω, ακόμα και δέσμη από τριαντάφυλλα έριξαν στη σκηνή. Όμως, δυστυχώς, δεν αποφύγαμε τα πάθη της βροχής στο τέλος της παράστασης.
Προχθές καθώς πήγαινα στην παραλία της Πάργας στο δρόμο σταματήσαμε στο γιοφύρι της Άρτας, επειδή επέμεναν οι μεγάλοι, να το δούμε. Τέτοια χαρά και ενθουσιασμό που ένιωσα δεν είχαν ξανανιώσει στο βίο μου, όταν το είδα.
Χθες το βράδυ μαζί με τον Ορέστη, ο οποίος δεν είναι κακός μαθητής, κάνει ό,τι μπορεί και θέλει λέει να ακολουθήσει την τέχνη του αγιογράφου και του ζωγράφου παρόλο που είναι δουλειές χωρίς ελπίδα πήγαμε στο Αρχαίο Θέατρο «Ποσειδώνα», όπου έκανα γνωριμία με την Μόνικα. Το θέατρο αυτή την περίοδο λειτουργεί ως θερινός κινηματογράφος και παρακολούθησα τη νυχτερινή προβολή της ταινίας "Στα 200π.Χ", η οποία αναφέρεται σε κάποιες περιοχές που έχουν πόλεμο. Στην ταινία, με τις διαδηλώσεις που έκαναν οι άνθρωποι, ζητούσαν την τελευταία ελπίδα. Η ταινία ήταν γεμάτη φωνές και ουρλιαχτά. Άξιον εστί που πήγα να την δω, ακόμα και δέσμη από τριαντάφυλλα έριξαν στη σκηνή. Όμως, δυστυχώς, δεν αποφύγαμε τα πάθη της βροχής στο τέλος της παράστασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου