Στα πλαίσια της εφαρμογής του πιλοτικού προγράμματος για την Λογοτεχνία στην Α' Γυμνασίου μελετήσαμε το βιβλίο του Φ. Μπαρμπώ, "Ο Τυφλοπόντικας" και μας άρεσε πολύ. Τόσο που όταν τελείωσε θέλαμε κι άλλο και αποφασίσαμε να συμπληρώσουμε ένα κεφάλαιο ακόμη, δίνοντας νέο τέλος στην ιστορία μας. Προσπαθήσαμε, σεβόμενοι τις αφηγηματικές συμβάσεις του συγγραφέα, να βάλουμε τη δική μας πινελιά στην ιστορία.
Ακολουθούν δείγματα της προσπάθειάς μας.
Κεφάλαιο 18
Οι δυο βδομάδες της εκδρομής κύλησαν σαν νερό… υπέροχα
και γρήγορα. Ήθελα να τις ρουφήξω όπως τη μυρωδιά της θάλασσας, όπως τα
αμέτρητα υγρά φιλιά μες στην καρδιά μου…
Βρεθήκαμε μακριά από το σχολείο, την παράγκα και την
γκρίζα πόλη μας, στο λαμπρό και άνετο ανακαινισμένο «παλάτι» του Καψογένη, που
γύρω του έβλεπες παντού γαλάζιο!
Γνωρίσαμε δύο αδέρφια από το Κανκάλ και γίναμε πολύ
καλοί φίλοι. Κάθε μέρα, μετά το μάθημά μας δίπλα στη θάλασσα, πηγαίναμε να
παίξουμε ποδόσφαιρο στο πάρκο. Μαζί μας ερχόταν και ο Νταβίντ, που ήταν ο
καλύτερος τερματοφύλακας. Δεν είχαμε συγκεκριμένες ομάδες, κάθε φορά κάναμε
διαφορετικές. Τα δυο αδέρφια, ο Τόνι και ο Νικόλα, ήταν συνήθως στην ίδια
ομάδα. Μόνο μια φορά χωριστήκαν, γιατί είχαν τσακωθεί. Τελικά συμφιλιώθηκαν
χάρη στον Τυφλοπόντικα. Και οι δύο, βέβαια, θαύμαζαν το Χοσέ και τη Ναταλί - τις
τρίπλες και τα δυνατά σουτ τους - και προσπαθούσαν να τους έχουν στην ομάδα
τους.
Μια μέρα, αποφασίσαμε να πάμε όλοι μαζί για
εξερεύνηση. Κατά το σούρουπο, τα κρυστάλλινα νερά της θάλασσας που φωτίζονταν
από τον απογευματινό ήλιο αντανακλούσαν στα μάτια μας ένα μαγευτικό χρώμα (μου
θύμιζαν τα μαλλιά της αγαπημένης μου Λώρας)! Τότε άρχισε η εξερεύνηση…Πήγαμε σε
όλες τις κοντινές σπηλιές. Ήταν γεμάτες με ωραίες πέτρες, σταλακτίτες και σταλαγμίτες!
Βρήκα μια πανέμορφη γαλάζια πέτρα και την πήρα για να την χαρίσω στη Λώρα. Όταν
γυρίσαμε στον πύργο όπου μέναμε, ήμαστε όλοι γεμάτοι νέες εμπειρίες.
Την επόμενη
μέρα, αποφασίσαμε να πάμε για ψάρεμα. Είπαμε την ιδέα στον κύριο Ζιλ κι εκείνος
δέχτηκε με προθυμία! Με τη βοήθειά του πιάσαμε πολλά ψάρια, τα οποία μαγείρεψε
ο Σουφλέ για να φάμε. Ήταν πεντανόστιμα!!!
Μια άλλη μέρα,
λάβαμε ένα τηλεγράφημα από τον μπαρμπα-Ζουλό. Μας ρωτούσε πώς περνούσαμε. Αυτό το τηλεγράφημα μας έφερε στο μυαλό τους
δικούς μας… Όλοι νοσταλγούσαμε τα σπίτια μας και ανυπομονούσαμε να διηγηθούμε
τις περιπέτειές μας… Εγώ σκεφτόμουν τον μπαμπά, την Αννί, τη Λώρα…
Περνούσαν οι μέρες όμορφα, η μια μετά την άλλη. Η
μυρωδιά της θάλασσας μας ξυπνούσε κάθε πρωί γαργαλιστική και γλυκιά. Έπειτα, οι
μυρωδιές από τα γλυκά και αλμυρά πειράματα του Σουφλέ μας συγκέντρωναν στο
ισόγειο του πύργου, στη μεγάλη τραπεζαρία… Συζητούσαμε για το πρόγραμμα της
μέρας και καταλήγαμε μετά από συμφωνία
με τον Τυφλοπόντικα για τα ωράρια, τα μέρη, τα ραντεβού. Ο κύριος Ζιλ μας
ξεναγούσε πρόθυμα μέσα κι έξω από τον πύργο. Μας μιλούσε για την ιστορία του
φάρου, για θαλασσινές περιπέτειες με πειρατές και γοργόνες, για μυστικά της
θάλασσας, του αστερία, των κοχυλιών και των ψαριών… Χαρακτηριστικό ήταν το ότι
ο Ύπνος ήταν πιο «ξύπνιος» από ποτέ και έκανε πολύ καλή παρέα με τον κύριο Ζιλ
και τον Τυφλοπόντικα. Ήταν πάντα γεμάτος απορίες και σχόλια! Πώς αλλάζει ο
άνθρωπος…
Ένα μεσημέρι συνέβη κάτι απρόσμενο! Η Μυριέλ
απομακρύνθηκε από τη Νέλη, με την οποία είχαν πάει περίπατο με σκοπό να κάνουν
το γύρο του πύργου. Ήταν ένα απίστευτο ηλιοβασίλεμα αυτό που τράβηξε την
προσοχή της Μυριέλ και οδήγησε τα βήματά της σε κάτι βράχους…Τότε, ξαφνικά
σηκώθηκε μπουρίνι!! Ο ουρανός σκοτείνιασε, ο αέρας άρχισε να σφυρίζει, τα
κύματα σηκώθηκαν τεράστια μέσα σε λίγα λεπτά!!
Ο «Σπόρος» άρχισε να φωνάζει «βοήθεια», η Νέλη έκανε το ίδιο με τη σειρά
της … Αγωνία, τρόμος για τη μικροσκοπική Μυριέλ! Ο Ακίμ κι ο Φαμπρίς έπιναν το
τσάι τους στην τραπεζαρία και βγήκαν στο παράθυρο να δουν τι γινόταν με τον
καιρό. Είδαν από μακριά τα δυο κορίτσια, που φώναζαν απεγνωσμένα. Έτρεξαν
αμέσως στο δωμάτιο του Τυφλοπόντικα. Εκείνος δεν έχασε στιγμή! Πετάχτηκε έξω,
ειδοποίησε τον κύριο Ζιλ με τον ασύρματο και κατευθύνθηκε προς τα κορίτσια. Εκείνος
ανταποκρίθηκε άμεσα. Εμφανίστηκε με μηχανοκίνητη βάρκα κι έσωσε με την ευκολία του έμπειρου ντόπιου «θαλασσόλυκου»
τη μικρή. Γύρισαν και οι τρεις τους σώοι κι αβλαβείς, ενώ το μπουρίνι είχε
σχεδόν περάσει.. Ουφ! Τέλος καλό, όλα καλά!
Όλα αυτά γράφτηκαν στα προσωπικά μας ημερολόγια. Κάθε
βράδυ, δίπλα στο τζάκι, ο Τυφλοπόντικας μας έβαζε να γράφουμε ημερολόγιο.
Ύστερα, μας διάβαζε τα ημερολόγια της προηγούμενης μέρας. Έτσι, γλυκά, με
αγάπη, με νοσταλγία, με χιούμορ, με τη μυρωδιά της θάλασσας και της φιλίας,
φτιάχτηκε η δεύτερή μας ιστορία: «Έντεκα παιδιά κι ένας καλός Τυφλοπόντικας στη
χώρα της θάλασσας»!
Ανυπομονώ να τη διαβάσω στη Λώρα…
Δυστυχώς, έφτασε η μέρα της επιστροφής. Αποχαιρετάμε τους φίλους
μας και τη θάλασσα …σκέφτομαι πόσο θα μου λείψει η μυρωδιά της….
Γκάγκας Παναγιώτης
Σταλίκας Αναστάσιος
Τζαχρήστας Ιωάννης
Τσιμιχόδημος Αχιλλέας
Χατζηκακού Κυριάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου