Στην αντίστοιχη θεωρία για τον Αφηγηματικό λόγο είδαμε διαφορετικά είδη αφηγητή, οπτικής γωνίας και εστίασης. Η οπτική γωνία μας βοηθά να καταλάβουμε ποιος αφηγείται την ιστορία, αλλά όχι μόνον.
Πρέπει λοιπόν κάθε φορά που μελετάμε ένα λογοτεχνικό κείμενο να ρωτάμε: Σε ποιο πρόσωπο γίνεται η αφήγηση; Τι σχέση έχει με τα γεγονότα ο αφηγητής; Τι μπορεί με βάση τη σχέση του με την ιστορία να γνωρίζει για τα πρόσωπα της ιστορίας και τα γεγονότα; Μπορεί να είναι αντικειμενικός παρατηρητής ή είναι προκατειλημμένος στο βαθμό που σχετίζεται με πρόσωπα και πράγματα; Εάν εμπλέκεται προσωπικά, πόσο αξιόπιστη είναι η αφήγησή του και πώς πρέπει να σταθούμε εμείς, ως αναγνώστες, απέναντι σε αυτά που μας αφηγείται;
Ανάλογα με την απάντηση που θα δώσουμε στις παρακάτω ερωτήσεις μπορούμε να προσεγγίσουμε σε μεγαλύτερο βάθος τόσο την τεχνική του συγγραφέα όσο και το περιεχόμενο της ιστορίας.
Στις εφαρμογές δημιουργικής μεταγραφής των λογοτεχνικών κειμένων που εξετάζουμε κατανοήσαμε βιωματικά τις αλλαγές που επιφέρει στο κείμενο η διαφοροποίηση της οπτικής γωνίας και της αντίστοιχης εστίασης.
Το φιλμάκι που ακολουθεί από τον βρετανικό Guardian μας δίνει με σύντομο και περιεκτικό τρόπο τα βασικά θεωρητικά σημεία.
Στο σύντομο animation "Τhe tell-tail heart", που βασίζεται στην νουβέλα του E. A. Poe με τον ίδιο τίτλο, Μαρτυριάρα καρδιά (1843), μας παρουσιάζεται με πρωτοπρόσωπη αφήγηση ένας φόνος, μέσα από την οπτική γωνία ενός διανοητικά διαταραγμένου αφηγητή που θεωρεί ότι είναι υγιής. Πόσα γνωρίζει ο αφηγητής; Μπορούμε να εμπιστευτούμε έναν τέτοιο αφηγητή, σε σχέση με την αλήθεια του περιεχομένου της ιστορίας που μας παρουσιάζει;
Μια άλλη ωραία ευκαιρία να σκεφτούμε πάνω στο θέμα του αφηγητή είναι η ταινία Forest Gump. Τι μπορούμε να σκεφτούμε για τον αφηγητή της;
